Psy mafii – ścieżka dźwiękowa [Recenzja i odsłuch]

Tytuły zagranicznych filmów tłumaczonych na język polski chyba nigdy nie przestaną mnie zaskakiwać. Przykładem jest ostatni obraz reżysera Johna Hillcoat’a – Triple 9, który ochrzczony został przez polskiego dystrybutora mianem Psów mafii. Triple 9 to wielowątkowa kryminalna historia z udziałem bezwzględnych gangsterów, skorumpowanych policjantów oraz rosyjsko – żydowskiej mafii. Warto również wspomnieć o nieprzeciętnej obsadzie tej produkcji. W filmie pojawia się Kate Winslet (Titanic, Lektor), Chiwetel Ejiofor (Zniewolony, Marsjanin) czy też serialowy Daryl z The Walking Dead – Norman Reedus. Triple 9 na pewno  nie jest filmem dla każdego. Raczej bardziej przypadnie do gustu męskiej części widowni. A jak sprawa wygląda z muzyką? Na to pytanie chciałbym odpowiedzieć w dzisiejszym przeglądzie ścieżek dźwiękowych.

Reżyser filmu John Hillcoat mianował głównym kompozytorem Triple 9 Anglika Atticus’a Ross, lecz swój udział przy tworzeniu ścieżki mieli również Claudia Sarne i brat wspomnianego Atticusa – Leopold Ross. Wspomniana trójka muzyków miała już wcześniej okazję na wspólną pracę przy okazji produkcji muzyki m.in. do filmu braci Allena i Alberta Hughes – Księgi Ocalenia czy Władzy w reżyserii już samego Allena Hughes. Atticus Ross jest więc twórcą muzyki filmowej, który woli pracę w grupie niż w pojedynkę. Najbardziej wymierna dla jego dotychczasowej kariery okazała się jednak współpraca z Trentem Renzorem, z którym to odnosił największe sukcesy. Wymienić można choćby wspólną ich pracę przy muzyce do The Social Network, za którą otrzymali Oscara w kategorii „Najlepsza Muzyka” w 2011 roku. Również ważnymi partyturami w karierze Atticusa Rossa były soundtracki do Dziewczyny z tatuażem, czy Zaginionej Dziewczynie. Soundtrack do Triple 9 składa się z 14 utworów. Album rozpoczyna utwór Ticking Glock, którego dźwięk w tle przypomina tykającą bombę. Jest to ciekawy efekt zastosowany przez twórców tego soundtracka, który pokazuje nam, że mamy do czynienia z prawdziwie gangsterskim filmem. Płyta zawiera zarówno dynamiczne kompozycje, które są pełne niecodziennych zabiegów dźwiękowych, w których główną rolę odgrywa jak to zazwyczaj ma miejsce w muzyce tworzonej przez Atticusa Rossa – syntezator. Z energicznych utworów, które mają za zadanie napędzać akcję w odpowiednich momentach w filmie, wartymi uwagi są na pewno Heist #2 i Probably a Robbery. Oglądając film, muzyka naprawdę świetnie towarzyszyła obrazowi, dopasowując się do nieoczekiwanych zwrotów i splotów akcji. Z drugiej strony na płycie mamy do czynienia również ze spokojnymi, wręcz hipnotyzującymi utworami typu ambient. Są to niezwykle przyjemne dla ucha utwory, których odsłuch pozbawiony filmowego obrazu wprowadza w stan wyjątkowego odprężenia i to pomimo wyraźnej obecności dźwięków syntezatora. Z tych tracków wartymi wyróżnienia są przede wszystkim Some Hope i Michael’s Death. Podczas seansu spokojne melodie  wprowadzają ponury, mroczny i pobudzający zmysły widza klimat. Albu kończy zremiksowany przez Atticusa Ross’a utwór grupy Cypress Hill o ciekawym tytule Pigs. Trójka muzyków w osobie braci Ross i Claudii Sarne stworzyła naprawdę ciekawą partyturę i choć film nie jest może arcydziełem i raczej jest tym z kategorii produkcji „do jednorazowego obejrzenia”, tak do samej ścieżki dźwiękowej wracać będę na pewno.

Ocena: 75/100