John Rambo – ścieżka dźwiękowa [Recenzja i odsłuch]

Filmy akcji od zawsze przyciągały do sal kinowych rzesze ludzi, czy to ze względu na efekty specjalne, czy wyjątkową brutalność. Jednym z prekursorów, jeśli chodzi o bohatera kina akcji jest niewątpliwie bodaj najsłynniejszy zabijaka w historii kina – John Rambo. Kino akcji obfituje obecnie w filmy traktujące o superbohaterach. Dla mnie takim swego rodzaju superbohaterem był właśnie John Rambo. W 2008 roku powstał czwarty z kolei film o weteranie wojny w Wietnamie zatytułowany po prostu John Rambo. Kino akcji to również pole do popisu dla twórców muzyki filmowej. W dzisiejszym przeglądzie ścieżek dźwiękowych sprawdzę, jak prezentuje się John Rambo od strony oprawy muzycznej.

Sylvester Stallone, który był również reżyserem tego filmu, zaprosił do współpracy młodego, wtedy 29 letniego amerykańskiego kompozytora Briana Tylera. Już wówczas, ten muzyk miał w swoim CV naprawdę imponującą filmografię. Wyróżnić można chociażby pracę Tylera przy soudtrackach takich filmów jak: Constantine, Szybcy i Wściekli: Tokio Drift, czy Obcy kontra Predator 2. Te tytuły pokazują, że kino akcji to nie była dla Briana Tylera pierwszyzna. Tym razem jednak musiał się zmierzyć z prawdziwą legendą kina akcji. Kompozytor przygotował 20 utworów, każdy tytułem nawiązujący do scen z filmu. W pierwszym tracku mamy do czynienia z motywem przewodnim nie tylko tego filmu, ale całej serii Rambo. Motyw ten oryginalnie został stworzony przez Jerrego Goldsmitha i wielce prawdopodobne jest to, że gdyby nie śmierć tego kompozytora 3 lata przed rozpoczęciem prac nad filmem, to z całą pewnością to on, a nie Brian Tyler odpowiadałby za muzykę do nowego Rambo. Sylvester Stallone bardzo chciał by muzyka, którą miał przygotować Tyler utrzymała ducha kompozycji stworzonej przez Jerrego Goldsmitha. Tyler na to przystał i postanowił przedstawić nowe aranżacje znanych już utworów i dodać kilka zupełnie nowych. W zasadzie na całej ścieżce dźwiękowej słychać inspirację Goldsmithem. Słynna trąbka znana z poprzednich części Rambo, również jest tu obecna. Jak to w przypadku filmów akcji bywa, ścieżka dźwiękowa obfituje w dynamiczne utwory. Dominują „bębnowe”, chodź w mojej ocenie mało oryginalne tracki, które miały za zadanie napędzać sędziwego Rambo do masakrowania kolejnych wrogo nastawionych birmańskich żołnierzy. Na krążku obecne są również spokojne, wolniejsze utwory, które podczas seansu pozwalają na moment odetchnąć od wartkiej akcji i hektolitrów rozlewanej krwi co bardziej wrażliwym widzom. Rolę taką spełnia wspomniany już przeze mnie wcześniej pierwszy track: Rambo Theme, jak również np. The Village. The Call To War czy Battle Adagio z niezłym chóralnym wokalem. Słuchając tej ścieżki dźwiękowej da się wyczuć klimat birmańskiej dżungli, a dzieje się tak dzięki zastosowanym przez kompozytora instrumentom np. w utworze Atrocities słychać wyraźnie marakasy.

Ciężko ocenić tę ścieżkę dźwiękową. O tym, czy Tyler pobił Jerrego Goldsmitha oczywiście mowy być nie powinno, gdyż tak naprawdę bazował on na dorobku swojego poprzednika, samemu dodając niewiele nowych rzeczy. Taka była wola reżysera Sylvestra Stallone i nie można mieć o to do Tylera pretensji. W przypadku serii Rambo, napisanie od nowa całej muzyki mogłoby być bardzo ryzykownym posunięciem. Nie wszystkim fanom zapewne by się to spodobało. Brian Tyler wielokrotnie powtarzał w wywiadach, że jako wielki fan muzyki filmowej odpowiada mu rola wchodzenia w czyjeś buty. Podobnie zachował się przy okazji produkcji muzyki do Obcego kontra Predator 2, gdzie również wzorował się na soundtracku z oryginału. Klimat filmów o Johnie Rambo został utrzymany, co w mojej ocenie jest dużym plusem tej ścieżki, chociaż Tyler mógł bardziej się postarać jeśli chodzi o utwory nie bazujące na dokonaniach Jerry’ego Goldsmitha.

Ocena: 70/100