Upiorny dom – recenzja austriackiego horroru familijnego Netflixa

Ostatnimi czasy na Netfliksie pojawia się coraz więcej mrocznych produkcji. Niedawno mieliśmy okazję obejrzeć horror z Amandą Seyfried pt. Co widać i słychać czy francuski thriller science-fiction Tlen. Właśnie dołączył do nich Upiorny dom, czyli austriacki horror familijny. To film o duchach, który przeznaczony jest zarówno dla dorosłych, jak i nastoletnich widzów.

Reżyserem produkcji jest Daniel Prochaska, a za scenariusz odpowiadają Marcel Kawentel i Timo Lombeck. Upiorny dom powstał na podstawie powieści Martiny Wilder. Opowiada o matce (Julia Koschitz) z dwójką dzieci (Leon Orlandianyi i Benno Rosskopf), którzy przeprowadzają się z dużego miasta do małej austriackiej miejscowości Eisenkappel. To, co jako pierwsze rzuca się w oczy, to niesamowite krajobrazy. Widoki połączone ze świetnie dobraną muzyką robią naprawdę dobre wrażenie.

Zobacz również: Kiedyś było bosko – recenzja filmu o trudzie dojrzewania po trzydziestce

Przeprowadzka do nowego, strasznego domu to oczywiście typowy horrorowy motyw, ale na tym typowość tego filmu się kończy. Upiorny dom to dziwne połączenie horroru z filmem familijnym. To balansowanie na granicy strachu i rozrywki. To moim zdaniem po prostu lekki horror dla nastolatków. Główni bohaterowie już chwilę po przybyciu do nowego domu mają do czynienia z pierwszymi niepokojącymi zjawiskami. Starszy z braci jest zbuntowany, tęskni za swoim życiem w dużym mieście. Młodszy natomiast od początku zostaje wciągnięty w dziwne wydarzenia rozgrywające się w posiadłości.

Chłopcy szybko poznają nowych znajomych z sąsiedztwa, którzy pomagają im rozwikłać zagadki upiornego domu. Wszyscy razem powoli dążą do odkrycia prawdy i przyczyn niepokojących zjawisk. Za bohaterami ciągnie się bowiem historia poprzednich właścicieli. Tej nie będę jednak tutaj zdradzać. Początkowo akcja zdaje się rozwijać nieco za wolno, ale z czasem nabiera odpowiedniej dynamiki.

Zobacz również: Wyjaśniamy: Pieniądze – recenzja serialu. Pieniądze rządzą światem!

Niekiedy czuć w tej produkcji klimat niczym ze Stranger Things, pod koniec żółte kurtki i jaskinia wyraźnie wskazują na Dark… Upiorny dom to mieszanka różnych stylów i różnych klimatów. Z jednej strony patrzy się na to dość ciekawie, ale z drugiej wątpię, że chciałabym obejrzeć więcej tego typu produkcji. Sama historia nie wyróżnia się niczym szczególnym. Jedyne, dla czego warto obejrzeć ten film to właśnie jego dziwna, niesprecyzowana gatunkowość.

---

Ilustracja wprowadzenia: Netflix