Recenzja filmu Kraina Lodu (2013)

Teraz gdy na ekranach kin triumfy święci Coco, czyli kolejna niesamowita animacja Pixara, przed seansem widzowie mogą zobaczyć historię Olafa znanego nam z Krainy Lodu. Narzekań nie ma jednak końca. Ludzie denerwują się, że nie jest to film na który się wybierali, że beznadziejnie zrobione, nudne etc. W rezultacie większość przychodzi “całkiem przypadkiem” spóźniona o te 40 minut. Ale zastanówcie się, czy Olaf was tak bardzo denerwuje? Przecież to jedna z tych postaci, które lubimy. Do pewnego momentu. Przypomnijmy sobie jednak historię kolejnej księżniczki Disneya, która do dziś jest rozpoznawalna, a cały marketing, który pojawił się wraz z nadejściem Krainy lodu nadal jest dostępny. Święta idą, zaczyna padać śnieg, a w hipermarketach pojawiają się znów postacie właśnie z tej animacji. Jak na powroty przystało, przenieśmy się do roku 2013, gdzie przez cały rok rozbrzmiewało “Let it go”. Bierzemy się za Krainę Lodu. Tylko uważajcie żeby nie zamarznąć!

Disney po raz kolejny oddał w ręce najmłodszych niesamowita bajkę. Tak, cieszę się jak dziecko, bo jest to jedna z najmądrzejszych księżniczkowych animacji. Myślę, że nie muszę streszczać wam fabuły, bo zakładam, że każdy cokolwiek słyszał na temat Krainy Lodu. Ale po krótce. Elsa zostaje królowa księstewa Arendelle, tuż po śmierci rodziców. Chce sprawować władzę najlepiej jak tylko potrafi. Jednak nie pozwala jej w tym magiczna moc, którą niestety posiada. Magia podobno jest pomocna, ale nie w tym przypadku. Tutaj jest ona przekleństwem. Gdy dziewczyna dowiaduje się, że jej siostra chce wyjść za pierwszego lepszego mężczyznę, denerwuje się, co w rezultacie przynosi zimę stulecia.

https://www.youtube.com/watch?v=vaXLj9O0vlE

Historia Elsy i Anny jest prosta, przystosowana do najmłodszych odbiorców. Znane nam wszystkim bezpieczeństwo Disneya jest obecne, tak samo jak nauka płynąca z filmu. Najprościej mówiąc, standardowa animacja dla dzieci, posiadająca w sobie element magiczny, dzięki któremu dorośli decydują się ją obejrzeć. Kraina Lodu prosi się sama o atencję, zachęcając piosenkami, które od razu wpadają w ucho, a my dajemy się porwać na wyprawę do zamrożonego Arendelle. Nawet wielokrotnie, bo kto nie lubi się przenieść w bajkowy świat Disneya?

Ocenianie każdej animacji Disneya jest trudne, bo jednak Disney słynie z nich i jest w tej kategorii pionierem. Kraina Lodu zaskakuje nie tylko zgrabną fabułą, ale przede wszystkim obrazem. Obrazem, w którym idzie się zakochać. Idealna grafika, dokładność, płynne przejścia. Doskonała animacja na najwyższym poziomie, nie ma sie do czego przyczepić, nawet jakbym chciała! Wyważone kadry, ciekawa kolorystyka, śnieg. Mówcie co chcecie, ale płatki śniegu były śliczne. Zresztą tak jak Elza. Jestem pewna w 100%, iż dziewczynki pokochają zimowe kreacje królowej Elsy i jej siostry. A chłopcy może zachwycą się Olafem, a może ucieczka przed gromadą wilków, nie wiem… Księżniczki to chyba bardziej “dziewczyńskie” tematy. Jednak mimo wszystko, każdy młody widz znajdzie coś dla siebie, a jak nie pokocha księżniczek, to będzie się śmiać z przezabawnych tekstów Olafa.

https://www.youtube.com/watch?v=PpP3QUO-2TI

Kolejną specjalnością Disneya jest morał. W tym wypadku dostajemy ich całkiem sporą ilość. Życie w społeczeństwie, konflikty rodzeństwa, chęć dążenia do celu, własne ambicje, potrzeby samorealizacji, a przede wszystkim bezinteresowna pomoc i okazanie serca w najtrudniejszych momentach życia. W Krainie Lodu dostajemy lekcje życia na poziomie rozszerzonym. To nie są Zaplątani, gdzie najważniejszą nauką było trzymanie mężczyzny “pod patelnią” i podążanie za marzeniami. Tutaj poznajemy siłę miłości i przyjaźni, a dla najmłodszych to najważniejsza lekcja, jaką mogą dać im bajki. Disney po raz kolejny sprostał najważniejszej oświeceniowej zasadzie, że bajki powinny uczyć bawiąc.

Ilustracja wprowadzenia: materiały prasowe