Assassin’s Creed Origins – ścieżka dźwiękowa najnowszej gry z serii o słynnych asasynach [Recenzja i odsłuch]

Jakiś czas temu swoją premierę miała najnowsza odsłona gry z serii o słynnych asasynach — Assassin’s Creed Origins. Tym razem twórcy pokazali nam starożytny Egipt i ukazali tajemnice pradawnych bogów, ale więcej o historii i rozgrywce znajdziecie TU. Dzisiaj natomiast wgłębimy się bardziej w temat interesującego soundtracku.
Na pewno niejeden fan skrytobójców zna Jespera Kyda — muzyka, który skomponował ścieżki dźwiękowe do czterech pierwszych części gry. Jednak przy utworach do nowo powstałego Originsa pracowała Sarah Schachner, która — jak się okazuje — ma równie ciekawy dorobek muzyczny, co wspomniany Jasper. Czy młoda kompozytorka poradziła sobie z wymagającym i pełnym intryg starożytnym Egiptem? Sprawdźmy!

Pierwsze, co słyszymy po włączeniu całej kompozycji, to oczywiście tzw. motyw przewodni. Utwór ten można uznać za nieprzesadny skrót całej ścieżki dźwiękowej. Tajemniczy i trochę mroczny początek powolutku wprowadza nas do brutalnej i niełatwej do rozegrania rozgrywki. Ma on również nutkę powagi, która tak naprawdę będzie nam towarzyszyć przez całą ścieżkę dźwiękową. I mimo że moje serce już dawno temu zdobyło main theme z AC: Black Flag (chwała Brianowi Tylerowi za cały soundtrack!), to początkowy utwór z Assassin’s Creed Origins też nie jest najgorszy i ma w sobie ten charakterystyczny dla całej gry klimat. Jako utwór rozpoczynający całą kompozycję naprawdę daje radę.
Return of the Medjay już wyraźnie przyspiesza tempo, a po nim mamy jedną z lepszych kompozycji z całego soundtracka — Bayek of Siwa. Kawałek nawiązuje jednocześnie do głównego bohatera gry (który — dla małego przypomnienia — jest pierwszym asasynem) i Siwy, czyli miejsca, w którym się wychował. I kiedy początek może jakoś specjalnie nas nie zadziwia i raczej nic nie wnosi, to końcówka idealnie opisuje przełomowy moment w grze – opuszczenie kolebki Bayeka i wyruszenie na dalszą, niebezpieczną wędrówkę. Dalej (w grze jak i soundtracku) nie jest już tak wesoło.

Cała ścieżka dźwiękowa posiada aż 27 utworów, co daje nam grubo ponad godzinną dawkę muzyki. Mimo że nie wszystkie kompozycje skradły moje serce, czy nawet wzbudziły we mnie zainteresowanie, to myślę, że Sarah świetnie poradziła sobie z tym wymagającym zadaniem — bądź co bądź niełatwo jest skomponować odpowiednio dobrą muzykę do gry. Zwłaszcza że o słynnych asasynach nie mówi się od wczoraj, a od lat dziesięciu. Mimo wszystko niektóre utwory giną na tle innych, bo brak im pewnej wyrazistości. Przy mocnym początku pod względem klimatycznym, jak i melodycznym i odpowiednio spokojnym i nostalgicznym końcu, środek wypada…nijako. Owszem, znajdą się perełki takie jak Legion of Blood czy The Order of Ancients, ale nadal w samym centrum kompozycji brakuje takich utworów, które nie byłyby nużącymi kołysankami.

Mimo wszystko najlepszym utworem jest oczywiście Ezio’s Family. Sarah mile zaskoczyła fanów re-makem znanego chyba przez wszystkich wielbicieli asasynów kawałka stworzonego przez Jespera na potrzeby ścieżki dźwiękowej do AC II, gdzie postać tytułowego Ezio grała pierwsze skrzypce. Kiedy wersja Kyda jest pięknie melodyczna i chwyta za serce słuchacza niesamowitym, delikatnym wokalem, utwór z Origins jest o wiele mocniejszy i idealnie kończy całą kompozycję. Pobudza również w słuchaczu nutkę nostalgii i sprawia, że w oku zakręci się łezka, czy nawet dwie. Zresztą, co tu dużo mówić, Sarah zapewne chciała złożyć hołd dawnym twórcom i zrobić niespodziankę starszym fanom, co w stu procentach jej się udało. Kompozytorka udowodniła nam, że muzyki nie można tylko słyszeć – trzeba ją również poczuć. 

Ocena: 90/100