Moje przygody z serią Assassin’s Creed nie trwały zbyt długo, jednak czas spędzony przy Brotherhood wspominam bardzo dobrze. Wcześniej zagrywałem się w pierwszą odsłonę cyklu i dopiero ta chronologicznie trzecia, zainspirowała mnie do zagrania w drugą, a potem czwartą. Brzmi to trochę jak jakieś Dziady, czy coś. Brotherhood miał wszystko, co osobiście kiedykolwiek wymagałem od serii Assassin’s Creed: świetnego głównego bohatera, ciekawy wątek, przepięknie wykonane lokacje, dobrze zrobione mechaniki i aktywnie działające tytułowe bractwo! Swoją drogą, jest to wciąż jedyna odsłona Assasina, którą przeszedłem od deski do deski na 100% i w momencie pisania tych słów szczerze żałuję, że inżynier sam się nie obroni i nie zwolni mi trochę czasu…
Fot. mat. prasowe
Powróćmy zatem do strategii, bo oto mój osobisty, dotychczasowy król RTSów: Company of Heroes. Zdaje sobie sprawę, że zapewne w tym momencie podpisałem na siebie wyrok śmierci ze strony fanów Starcrafta, ale to jest mój ranking! O! Tak więc, od zawsze pałałem szczególną miłością do gier osadzonych w czasach wojny. Od zawze, grywałem jedynie w FPSy nawiązujące do wojennych tematyk, a sama myśl o strategii czasu rzeczywistego swego czasu wydawała mi się dość szalona. O, jak bardzo byłem w błędzie! Przy Kompanii Braci spędziłem długie godziny rozgrywając świetną kampanię, czy też pogrywając ze znajomymi w sieci. Udało mi się ograć wszystkie dodatki, jakie studio Relic przygotowało graczom, i muszę przyznać, że jeden był lepszy od drugiego. Do dziś dzień produkcja ta stwarza dla mnie wrażenie ponadczasowej, zarówno pod względem wizualnym jak i gameplay’owym.
Fot. mat. prasowe
W głośnikach Riders on the Storm, na stole Lift, jutro na 8:00 do szkoły… Tak właśnie wspominam Need for Speed: Underground 2 i zapewne wielu graczy również. Dość długo walczyłem sam w sobie, czy może jednak umieścić w tym zestawieniu Most Wanted, jednak, koniec końców, neony i kolorowe światła wygrały! Zapewne każdy, kto czyta właśnie ten tekst ma coś do powiedzenia na temat Undergrounda 2. Gra swego czasu była na każdym komputerze w każdym domu. Osobiście więcej czasu spędziłem tworząc wspaniałe (jak na mój dziecięcy gust) fury, niż na wyścigach i pchaniu głównego wątku, którego w sumie nawet nie było, do przodu. Mimo wszystko nie żałuję niczego i uważam bardzo stanowczo, że nikt w Polszy jak Need for Speed: Underground 2!
Fot. qavavsec.blogspot.com
Przejdźmy może do trochę bardziej współczesnych produkcji. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem, że Blizzard pracuje nad nową grą z gatunku FPS, nie mogłem wierzyć własnym uszom. Nie wyobrażałem sobie zupełnie jak producent, doświadczony w grach bardziej nastawionych na RPG, czy też RTS, mógłby poradzić sobie ze strzelanką? Całe szczęście Blizzard szybko wyszedł z tego starcia obronną ręką i zaprezetnował nam Overwatch. Produkcja, pomimo dość mocnego wzorowania się na Team Fortress i tak stanowi ogromną innowację. Połączenie MOBA z FPSem trafiło bezpośrednio w mój gust i już w dniu prezentacji gry wiedziałem, że muszę ją mieć. Gra szybko mnie wciągnęła i utrzymuje mnie przy sobie po dziś dzień. Regularne eventy, nowe mapy i bohaterowie sprawiają, że chce się raz po raz wracać do gry. W chwili obecnej w Overwatch zagrywa się ponad 35 mln graczy. Wynik ten został osiągnięty w niecałe dwa lata, co jasno świadczy o świetnym wykonaniu tej produkcji.
Fot. mat. prasowe
Ciężko byłoby mi stworzyć tego typu ranking, bez wzmianki o grze, która pochłonęła kawał czasu mojego nastoletniego życia. Może i League of Legends nigdy nie była i raczej nie będzie grą idealną, to mimo wszystko uproszczony, w stostunku do DOTA gameplay bardzo do mnie przemawiał. Przemawiał do tego stopnia, że nie przeszkadzał mi ciągły brak balansu, nieustanne obserwowanie zmian w kolejnych patchach, żeby wiedzieć, które postaci są aktualnie niegrywalne i wszelkiego rodzaju bugi. W tym przekonaniu zdecydowanie nie byłem sam, gdyż w produkcję studia Riot Games zagrywało się i wciąż zagrywa spora liczba graczy. Niestety z biegiem czasu zacząłem coraz mniej nadążać za zmianami wprowadzanymi w grze, przez co przestałem w nią grać. Nie mniej jednak jest ona mimo wszystko bardzo szczególną produkcją dla mnie, choć zdaje sobie sprawę, iż mieszaną opinie posiada ona w środowisku graczy
Fot. mat. prasowe
Na samym końcu zestawienia chciałbym przedstawić wam produkcję, która ciągnie się przez moje życie już prawie 10 lat. W World of Warcraft gram z kilkoma krótkimi przerwami (jedną dość długą, od patcha 4.1 do patcha 5.3 włącznie) od czasów początku Wrath of The Lich King. Licznik przebił już dawno 3 tys. przegranych godzin i zdecydowanie nie ma tendencji do zatrzymania się w tym miejscu. Wszystko za sprawą kumpla, który kiedyś powiedział magiczne słowa: chodź pokaże ci gierkę, gdzie se możesz stworzyć elfa i się zmieniać w zwierzęta. To był mój pierwszy i ostatni raz w Alliance… Dla mnie World of Warcraft stanowi arcydzieło gier multiplayer. Nie mówię tutaj jedynie o gatunku MMORPG, jednak ogólnie o grach sieciowych. Nie ma drugiej takiej produkcji, która wciąż funkcjonowałaby nieprzerwanie od 14 lat i wciąż posiadała rzeszę fanów i regularnie odświeżaną zawartość. Produkcja Blizzarda cierpi niestety na poważną chorobę, otóż nie da się przy niej usiąść na pół godzinki, czy tam godzinkę…
Fot. mat. prasowe
Zanim jednak zakończymy moje rozważania, poświęćmy minutę na Honorable Mentions, które nie znalazły swojego miejsca w powyższym zestawieniu:
Ilustracja wprowadzenia: mat. prasowe
