Asaemon Yamada był poważanym członkiem społeczności, a funkcja, jaką sprawował, dawała mu pewne przywileje i mimo statusu ronina cieszył się szacunkiem możnych i wpływowych Edo. I może dlatego pewna eteryczna niewiasta przybyła do posiadłości Asaemona z dość niepokojącymi początkowo intencjami… Wszystko orbituje tu wokół osnutego złą sławą ostrza Muramasy i pewnej praktyki erotycznej z Buddą w tle. Historia Piekielna laska to nieco inna twarz protagonisty. Stwierdziłbym, że dość intrygancka, gdyby nie szlachetny cel podjętej przezeń gry i kilka informacji na jego temat, zdecydowanie czyniące z niego nieprzeciętnego człowieka.
Główny bohater to profesjonalista w każdym calu, niewywyższający się i niekorzystający ze swojej pozycji, a co najważniejsze, ponad wszystko stawiający sprawiedliwość. Nawet jeśli jej wyegzekwowanie wymaga skomplikowanych i niejawnych działań. I może dlatego, gdy pod jego bramą pewna dama (miał ten Yamada szczęście do pięknych, ale przedziwnych kobiet) urządza niezbyt estetyczne widowisko, ten nie czyni niczego gwałtownego, choć parafrazując pewien dowcip, „mógł zabić”. Tu Koike i Kojima dają prztyczek w nos ówczesnemu aparatowi władzy, przy tym tworząc autentyczny ludzki dramat. Ogromne wrażenie robi psychologiczna, a zarazem brutalnie bezpośrednia konfrontacja Yamady – wykonawcy wyroków – z tymi, którzy skazują i przyczyniają się do aresztowań. Można tu wypatrzeć pewne uniwersalne prawdy dotyczące wszelakich trybunałów, sądów i tym podobnych, które, złożone z ludzi, bywają omylne.
Niesamowicie ciekawym zjawiskiem jest to, jak Yamada postrzegany jest przez społeczeństwo. Prostaczkowie darzą go bojaźnią, widząc w nim pierwiastek wręcz diabelski. Co nie przeszkadza im czasem rechotać z owego mroku… Zupełnie inaczej ma się sprawa z samurajami. Oto samotnik Yamada znajduje sobie doborową kompanię, lecz okoliczności nie sprzyjają wieloletniej przyjaźni. W opowieści Podarowane pocięte mochi dostajemy gorzką opowieść o nierównościach społecznych, gdzie ich ofiarą nie padają niższe stany, a ci szlachetnie urodzeni. To również piękna opowieść o męskiej przyjaźni, której finał to emocjonalny cios.
I na koniec wspomnienie o króciutkiej, retrospektywnej historii o tytule Życie jak jeden buch, gdzie wyrok wykonany przez bohatera ma sentymentalny i smutny charakter. Lubię formę szybkich, mocnych opowieści, zwłaszcza w komiksie, ale w tym przypadku robi ona szczególne wrażenie. Koike i Kojima w żadnym punkcie swych historii nie starali się iść w sensacyjność, co fanów popularnych i lekkich mang może odrzucić. Asaemon Yamada to materiał na heroiczną, wręcz nadnaturalną postać, podczas gdy to bohater skromny, opanowany i godnie sprawujący swą funkcję. Co nie oznacza, że nie otacza go pewna aura niebezpieczeństwa i mroku…
Kultura popularna, nie tylko amerykańska, ale też i japońska, nieco przekrzywiła obraz dawnej Japonii i bez samodzielnego wprowadzenia się w temat łatwo wchłonąć wygodne, efektowne, ale często fałszywe informacje. Kazuo Koike i Goseki Kojima nie podają nam lekkostrawnej papki, w której wszystko zagłusza świst samurajskiego ostrza i tanie widowisko, a bohaterowie to stereotypowe kukły. Poranek ściętych głów to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto ceni dobrą opowieść nasączoną realizmem historycznym, zawierającą do tego silny ładunek emocjonalny i fenomenalnego głównego bohatera, idącego na przekór jarmarcznym wyobrażeniom.
Komiks do recenzji dostarczyła księgarnia internetowa Inverso.pl. Poranek ściętych głów tom 2 do kupienia dostępny jest tutaj.
Okładka komiksu Poranek ściętych głów tom 2
Tytuł oryginalny: Kubikiri Asa
Scenariusz: Kazuo Koike
Rysunki: Goseki Kojima
Tłumaczenie: Radosław Bolałek
Wydawca: Hanami 2021
Liczba stron: 376
Ocena: 90/100
