Aquaman – recenzja najbardziej kolorowego filmu DC!

Dawid Wajda:

Nudzą mnie już ciągłe porównania DC do Marvela i odwrotnie. Wieczne internetowe burze nie mają już sensu. Spójrzmy na to trochę z innej strony. Wcześniejsze produkcje DC Universe często uznawane były za średnie, gdzie Marvel spijał śmietankę o nazwie sukces. Całkiem możliwe, że Superman i Batman nie dźwignęli tematu, ponieważ podświadomie chcieli być fajni jak Avengersi. Niestety marnym kopiom mówimy stop. Aquaman to hektolitry komiksowej świeżości i rozrywki na godnym polecenia poziomie. Estetyka dopracowana i doszlifowana jak należy. Fabuła niemalże serfuje na muzycznej fali. Żarty są i nawet śmieszą. Mam wrażenie, że Jason Mamoa urodził się po to, aby zagrać właśnie tę postać. Nie należy on  do wybitnych aktorów, którzy są w stanie zagrać wszystko. Król oceanów może być tylko jeden. Mieszanka twardego kowboja z liderem motocyklowego gangu. Broda, niski głos i dużo mięśni. Urocza czerwonowłosa Amber Heard, swoim kobiecym wdziękiem uzupełnia tego czego brakuje i maskuje to co niedoskonałe.  Producenci, za pomocą Aquamana, wpłynęli na nowe nieznane wody i odkryli oryginalny (czytaj: swój) kierunek. Oglądając Aquamana zdziwisz się jak długo wytrzymujesz pod wodą.

Mateusz Chrzczonowski:

Idąc do kina na Aquamana od DC, nie spodziewałem się praktycznie niczego. Szedłem z myślą, że popatrzę trochę na kolorowe CGI, porządnie poziewał, a kilka godzin po wyjściu z sali kinowej zapomnę, o czym to w ogóle było. Jednak jakie było moje zdziwienie, gdy zorientowałem się, że film właśnie się skończył, a dwie godziny minęło nie wiadomo kiedy. Tak, Aquaman okazał się nadspodziewanie satysfakcjonującym produktem, a ja, podziwiając bardzo ładnie wyglądające widowisko, bawiłem się całkiem nieźle. Nadal jest to schematyczny film z prostą jak budowa cepa fabułą, jednak nie spodziewałem się niczego więcej, więc moje odczucia były nader pozytywne. Sprawdził się tutaj także Momoa, a jego kilka gagów zdołało mnie nawet rozśmieszyć. Na korzyć Aquamana działają również poprzednie filmy od DC, które poziom miały żałosny, a na których tle nasz wodny chłopak wypada naprawdę dobrze. Oby to był dobry prognostyk przed kolejnymi filmami z DC Universe.

Dagmara Trembicka:

Najnowsza produkcja ze stajni DC to film, który stoi w rozkroku: gdzieś pomiędzy komedią o nierozgarniętym osiłku o złotym sercu a poważniejszym kinem o wyborach ważących losy świata. Dwojako także można go odbierać: z jednej strony jest prześliczny (zwłaszcza w IMAXie), a z drugiej – niesamowicie wręcz niespójny.

Spece od CGI Aquamana zaserwowali nam barwny, żywy, baśniowy wręcz obraz podwodnego świata, dopracowany do najmniejszego szczegółu (nawet gdy szczegół ten nie ma sensu). Wszystko tam zachwyca: stada ryb, delfinów i morskich potworów, kolorowa, rozświetlona Atlantyda, końcowa bitwa na dnie oceanu, pojedynek na arenie – wyglądają doskonale. Bez wahania można powiedzieć, że dla samej urody tego filmu warto wybrać się do kina.

Świetnie też spawdzili się aktorzy. Momoa doskonale czuje się w tytułowej roli, nadając jej sporo własnych cech i czyniąc Artura-Aquamana po prostu sympatycznym bohaterem. Nicole Kidman, Dolf Lundgren i Willem Dafoe stają na wysokości zadania (chociaż bez fajerwerków), podobnie dobrze sprawdza się mniej u nas znany Patrick Wilson. Najsłabiej wypadają Yahya Abdul-Mateen II i Amber Heard – ich występ jest poprawny, ale płaski i nie zapada w pamięć.

Poza warstwą wizualną jest już gorzej. Scenariusz Aquamana jest przepełniony zbędnymi gagami i niepotrzebnie rozbudowanymi wątkami pobocznymi, a momentami sceny są wręcz żenujące. Scenarzyści nie mogli się też zdecydować na konkretne rozwiązania i czasami wybierają takie, które się wykluczają, a momenty wymagające powagi są przeplatane dowcipami czy romantycznymi wyznaniami. Do tego dochodzi sporo ementów, które dla wielu widzów mogą być trudne do przełknięcia: rekiny z laserami, gigantyczne kraby, dinozaury i fakt, że mimo wielkiej wojny na dnie morza ludzie nadal nic nie zauważyli. Nie pomaga muzyka – jest często niedobrana do scen i je przytłacza.

Ogółem trudno wydać jednoznaczną opinię o Aquamanie. Z jednej strony niedociągnięcia scenariusza są bolesne i najzwyczajniej głupie, z drugiej – ten film po prostu świetnie się ogląda i jest przepiękny. Moim zdaniem warto wybrać się na niego do kina, zabawa będzie przednia, jednak nie ma co spodziewać się cudów – DC nadal popełnia te same błędy co zawsze.