Paolo Sorrentino posiada niezwykły dar pisania głęboko poruszających, a zarazem niebanalnych historii. W filmie To była ręka Boga reżyser opowiada o latach swojej wczesnej młodości. Opowieść snuta jest z niezwykłą wrażliwością, odrobiną melancholii i w towarzystwie zachwycającej ścieżki dźwiękowej. Ten subtelny dramat rodzinny, osadzony w malowniczym Neapolu, skupia się na życiu młodego Fabietto, który marzy o filmowej karierze. W tym samym czasie, kiedy chłopak mierzy się z prywatnymi problemami, do jego miasta przybywa piłkarska legenda, Diego Maradona. Idol kibiców staje się dla młodego chłopca symbolem marzeń i nadziei, a jego obecność w Neapolu nabiera niemalże mitycznego wymiaru.
Smutne filmy odnajdzie się w każdym zakątku świata. Cud w celi nr 7 to wyciskający łzy turecki dramat, który opowiada o Memo- kochającym ojcu kilkuletniej Ovy. Mężczyzna posiada intelektualną niepełnosprawność, ale mimo tego jego życie przepełnione jest radością i wielką miłością do córki. Jednakże wszystko się zmienia, gdy zostaje niesłusznie oskarżony o morderstwo dziecka jednego z wysokich urzędników. Trafia wtedy do więzienia o zaostrzonym rygorze, a jego jedynym celem jest połączenie się znów z Ovą. Choć Cud w celi nr 7 nie jest kinematograficznym arcydziełem, nie przeszkadza to w odbiorze i uronieniu kilku łez wzruszenia.
Miłość nie jest rzeczą łatwą. Szczególnie w rodzinie. I szczególnie wtedy, gdy ci, których kochamy, zaczynają o nas zapominać. Ojciec to przejmująca opowieść o złożonych relacjach między dotkniętym demencją ojcem a jego oddaną córką. Anne, rozdarta między pragnieniem zamieszkania z partnerem w Paryżu a obowiązkiem opieki nad ojcem, zmuszona jest stawić czoła brutalnej rzeczywistości, w której ukochana osoba stopniowo traci kontakt z otaczającym światem. W rolach głównych jak zawsze genialni Olivia Colman oraz Anthony Hopkins.
Martin Scorsese nigdy nie zawodzi, zwłaszcza jeśli chodzi o smutne, ale jednocześnie ciepłych i wzruszające filmy. Hugo i jego wynalazek to opowieść o samotności, niespełnionych marzeniach i rodzinie, stworzona z sercem oraz wielką miłością Scorsese do historii kinematografii. Tym razem reżyser fabularyzuje losy pioniera kina, Georges’a Mélièsa, który po porzuceniu swojej kariery pracuje na dworcu, prowadząc sklepik z fantazyjnymi zabawkami. Jego pracy przygląda się mieszkający w wieży zegarowej chłopiec- sierota, który chciałby rozwiązać zagadkę tajemniczej maszyny pozostawionej mu przez ojca.
Co by się stało, gdybyśmy mogli zapomnieć o tym, co złego spotkało nas w życiu? O każdym bolesnym zerwaniu, nieudanym związku… Film Zakochany Bez Pamięci zabiera widza w podróż w głąb zakamarków ludzkiego umysłu. Joel Barish, grany przez Jima Carrey’a, dowiaduje się, że jego była partnerka Clementine (Kate Winslet) poddała się zabiegowi wymazania wspomnień o ich związku. Zrozpaczony, postanawia zrobić to samo, jednak w trakcie procesu uświadamia sobie, jak droga była mu ich relacja. Zakochany Bez Pamięci to nie tylko historia o miłości, ale również o akceptacji przeszłości i zrozumieniu, że nawet bolesne wspomnienia są częścią nas.
Miłość, muzyka i cena sławy… Narodziny Gwiazdy to remake produkcji o tym samym tytule z 1937 roku. Losy Ally i Jacka z pewnością są jednym z bardziej wzruszających i smutnych filmów, jakie widziałam. Główna bohaterka pracuje jako kelnerka, jednak jej wielką pasją zawsze był śpiew. Po godzinach pisuje własne teksty i występuje razem ze znajomymi drag queens w jednym z nocnych barów. Tam przypadkiem natyka się na Jacka- profesjonalnego muzyka, który zmaga się z chorobą alkoholową i zwalniającą karierą. Gdy ten odkrywa niezwykły talent Ally, pomaga jej wybić się. Film śledzi skomplikowane losy równie skomplikowanej pary, jaką tworzą główni bohaterowie. Obserwujemy ich wzloty i upadki, które prowadzą do niezwykle emocjonalnego finału.
Duet Ryana Goslinga i Damiena Chazelle’a nie może się nie udać, co panowie udowodnili już przy musicalu La La Land. Tym razem reżyser odchodzi od ukochanych przez siebie muzycznych fabuł, żeby przedstawić w nietuzinkowy sposób biografię Neila Armstronga. Do przywódcy misji Apollo 11 podchodzi się tutaj przede wszystkim jako człowieka dotkniętego rodzinnym dramatem, dopiero w drugiej kolejności jako bohatera NASA. Pierwszy Człowiek jest smutnym filmem, który nie raz doprowadza widza do szczerych łez. W końcu Armstrong zmaga się przede wszystkim z ciężką chorobą córki. Mimo trudnego tematu, zakończenie pozostawia odbiorcę raczej z poczuciem, że skoro człowiek mógł stanąć na księżycu, jest jeszcze nadzieja na przyszłość .
Śubuk to tak zwany crowd pleaser, jednak bezbłędnie trafiający w czułe punkty widza. Warto zaopatrzyć się w pudełko chusteczek na seans, bo definitywnie jest jednym ze smutnych filmów, na których sporo się płacze. Opowiada historię wielkiej miłości matki do syna, która walczy o jego lepsze jutro. Tak zaciekle, że udaje jej się zmienić polski biurokratyczny system. Maryśka to młoda kobieta, która zachodzi w ciążę i rodzi autystycznego Kubusia. Choć kocha swoje dziecko nad życie, musi zmierzyć się z przeciwnościami, jakie stawia przed nią służba zdrowia, szkolnictwo i nie tylko, ponieważ żadna z instytucji nie umie poradzić sobie z dostosowaniami potrzebnymi Kubusiowi. Śubuk to nie tylko film dobrze zrobiony. To także film ważny, który historię Maryśki i jej syna opowiada tak, że widz przechodzi raz po raz od łez smutku do łez radości.
Tej pozycji najprawdopodobniej każdy się spodziewał w rankingu Top 20 Smutnych Filmów. Był czas, kiedy myślałam, że jestem ponad ckliwe nastoletnie produkcje. Potem obejrzałam Gwiazd Naszych Wina. Choć ciężko to przyznać, płaczę jak bóbr. Za każdym razem. Hazel jest chorującą na raka nastolatką, która powoli traci nadzieję na poprawę. Rodzice dziewczyny widząc jej rezygnację posyłają Hazel na grupę wsparcia, gdzie poznaje Gusa. Choć oboje zmagają się z chorobą, chłopak jest pełen życia, a jego optymistyczne podejście szybko udziela się głównej bohaterce.
Jeśli ktoś uważa, że animacje nie zaliczają się do smutnych filmów, niech spróbuje z obejrzeć Odlot bez choćby zapłakania. Film opowiada historię Carla, nieszczęśliwego, zrezygnowanego staruszka, który po śmierci ukochanej żony nie ma już nadziei na żadną poprawę swojego życia. Jednak wisi nad nim nieuchronne widmo domu spokojnej starości. By uniknąć przeniesienia do przybytku, decyduje się na niezwykły plan: przywiązuje tysiące balonów do swojej posiadłości i… odlatuje na ostatnią przygodę. Choć najbardziej na świecie staruszek chciałby podróżować w samotności, orientuje się, że na gapę w lot zabrał się ośmioletni skaut Russell, który próbuje zdobyć odznakę za pomoc starszym.
Jak rozstać się z kimś, kogo nadal się kocha, gdy nasze drogi już dawno się rozeszły? Chciałabym powiedzieć, że na to pytanie odpowiada Historia Małżeńska. Jednak to byłoby nadużycie. Film Noah Baumbacha śledzi losy Nicole i Charliego, pokazując powolny rozpad ich związku i towarzyszące im trudne, czasami nieoczywiste emocje. Gdy rozwód jest już nieuchronny, sytuacja pary robi się o tyle trudniejsza, że muszą zawalczyć o opiekę nad synkiem Henrym. Cały ładunek emocjonalny, który ten film ze sobą niesie, leży w jego szczerości i niesamowitych kreacjach Scarlett Johansson wraz z Adamem Driverem.
Wojna to jeden z trudniejszych do ugryzienia tematów, jakie smutne filmy mogą poruszać. Takie historie trzeba opowiadać ze szczególną uwagą i wrażliwością. Według mnie takową wykazuje się Brian Percival. Złodziejka książek to poruszająca adaptacja bestsellerowej powieści Markusa Zusaka, która ukazuje dramatyczne losy młodej Liesel Meminger. Dziewczynka zostaje odebrana rodzicom i przeniesiona do niemieckiej rodziny zastępczej, tuż na progu II Wojny Światowej. Mimo otaczającego ją okrucieństwa odnajduje schronienie i pocieszenie w książkach. Wszystko to opowiada dość nietypowy narrator, czyli… Śmierć.
Kolejna genialna animacja od studia Cartoon Saloon, obok której nie da się przejść obojętnie. Żywiciel opowiada historię 11- letniej Parvany, której bliscy zmagają się z trudami życia pod rządami talibów w Kabulu. Gdy ojciec dziewczynki zostaje niesłusznie aresztowany, cała rodzina zostaje bez środków do życia. Zaradna Parvana postanawia przebierać się za chłopca i zarabiać na chleb dla matki i rodzeństwa. Żywiciel to animacja trudna i momentami nawet brutalna, jednak mimo tego naprawdę piękna.
Rosalie jest młodą kobietą, która została dotknięta hirsutyzmem (nadmierne owłosienie ciała). Mimo nietypowego wyglądu, stara się znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie XIX wieku. Mieszka w małej, konserwatywnej wiosce, gdzie ludzie są skłonni odrzucać wszystko, co inne i niezrozumiałe. Mimo swojej wyjątkowej urody i inteligencji, Rosalie jest często traktowana z pogardą i nieufnością. Nawet przez własnego męża. Rosalie jest produkcją bardzo wrażliwą, w której można odnaleźć feminizm w jego najlepszym wydaniu, bo siostrzany i nierozerwalnie połączony z przyrodą. Temat filmu, choć inspirowany prawdziwą historią, jest także niezwykle uniwersalny – skupia się na walce o akceptację i godność w świecie pełnym uprzedzeń.
Przejmujący dramat z rewelacyjną Meryl Streep w roli głównej, który w rankingu smutnych filmów musiał zająć jedno z wyższych miejsc. Gdy młody pisarz przyjeżdża do Nowego Yorku, by rozkręcić swoją literacką karierę, poznaje Zofię- polską imigrantkę. Między nimi zaczyna kwitnąć przyjaźń, jednak coraz to kolejne spotkania obnażają mroczną przeszłość Zofii, w tym jej pobyt w obozie zagłady, który naznaczył całe życie kobiety. Wybór Zofii to film o ludzkiej tragedii, traumie, miłości i walce z przeszłością. Porusza trudne tematy związane z Holocaustem, moralnością i psychicznymi konsekwencjami wojny. Meryl Streep w roli Zofii stworzyła jedną z bardziej przejmujących kreacji kinowych, bezbłędnie oddając całą złożoność i głębię swojej postaci.
Czy miłość rodzica zawsze jest bezwarunkowa? Nawet, gdy ukochany syn zmaga się z uzależnieniem narkotykowym? Nick ma 18 lat. Przed nim otworem stoi uniwersytet, może i obiecująca kariera. Jednak mimo tego wciąga go nieodpowiednie środowisko, przez które szybko uzależnia się od metamfetaminy. Odwyki niewiele dają, jednak jego ojciec jest dobrej myśli. Jako dziennikarz sądzi, że ciężka praca, wytrwałość i empatia, mogą zmienić dużo więcej, niżby się wydawało. Mój Piękny Syn opowiada historię dwutorowo. Z jednej strony to dramat bezsilnego ojca, z drugiej tragiczna historia uzależnionego Nicka. Na pewno jednym z większych walorów filmu jest nietypowa obsada, ponieważ jednego z głównych bohaterów wciela się Steve Carell. Aktora głównie znałam z komediowej roli w serialu The Office, dlatego też pozytywnie się zaskoczyłam jego umiejętnością zagrania bardziej emocjonalnych scen.
Każdy kinomaniak usłyszał kiedyś pytanie, jaka jest jego ulubione dzieło kinematografii. Choć zazwyczaj trudno na nie odpowiedzieć, ja od dłuższego czasu mówię – After Yang. Melancholijny, cichy, czuły… To jeden z tych dojmująco smutnych filmów, który w szczery sposób pokazuje ludzi zmagających się z bolesną stratą. Historia osadzona w nieodległej przyszłości koncentruje się na rodzinie, w której awarii ulega android o imieniu Yang. Yang, pełniąc rolę opiekuna i towarzysza córki głównych bohaterów, jest nieodłączną częścią ich codzienności, a jego brak jest zaczynem do pytania o sens…Jaki? To już warto sprawdzić samemu. Film After Yang to ujmująca afirmacja codzienności, a każdy jego seans przejmuje tak samo, jak poprzedni.
No i kolejny spośród smutnych polski filmów na naszej liście. Główny bohater, Tomek, to spełniający się dziennikarz, który musi zrezygnować z rozwijającej się kariery i powrócić do rodzinnego miasta, aby zająć się cierpiącym na schizofrenię ojcem- Wojciechem. Jako widzowie nie tylko obserwujemy zmagania syna z własnym lękiem, frustracją i postępującą chorobą ojca. Równie angażujące są losy Wojciecha. Niegdyś pełen życia artysta, teraz pogrążony w świecie własnych demonów i odstający od otaczającej go rzeczywistości człowiek. Choć już sama fabuła brzmi niesamowicie przejmująco, najbardziej wzrusza fakt, że produkcja została dedykowana ojcu reżysera Bartosza Konopki.
Tragiczna miłość to od wiek wieków dobry materiał na wzruszającą opowieść. Tajemnica Brokeback Mountain to historia miłości nie tylko tragicznej, ale i zakazanej. Dwaj kowboje, Jack i Ennis, spotykają się podczas corocznego wypasu owiec na tytułowej górze Brokeback. Spotkanie zmienia ich życie na zawsze, zostają kochankami. Jednak mimo łączącego ich uczucia, dzieli ich uprzedzenie. Oboje żyją ze swoimi żonami i dziećmi, miotając się między konwenansem, obowiązkiem, a upragnionym życiem we dwoje, które nigdy nie będzie im dane. Brokeback Mountain nie bez powodu znajduje się liście Top 20 Smutnych Filmów, bowiem potrafi doprowadzić do łez nawet najwytrwalszych.
Studio Ghibli ma w sobie to szczególne coś, wyróżniające ich animacje na tle zachodnich czy europejskich. Dlatego też warto zobaczyć Grobowiec Świetlików, który jest jedną z najbardziej docenionych pozycji spośród dorobku studia. Film opowiada przejmującą historię rodzeństwa Seity i Setsuko. Po śmierci matki w wyniku bombardowania Kobe i wyjeździe ojca, będącego w marynarce wojennej, dzieci zostają same, skazane na walkę o przetrwanie w brutalnej rzeczywistości. Mimo tego starają się zachować choć trochę swojego dzieciństwa. Animacja Isao Takahaty to nie dość, że chwytająca za serce antywojenna opowiastka, to jeden z najbardziej humanitarnych filmów, jakie dane mi było zobaczyć.
Gdybym miała powiedzieć, o czym dla mnie opowiada film Skazani na Shawshank, powiedziałabym, że o nadziei. Chyba nic nie wpisuje się lepiej w ranking Top 20 Smutnych Filmów, niż historia o niesłusznie skazanym za morderstwo Andym. Główny bohater przez podstęp żony i jej kochanka musi odsiedzieć wyrok za przestępstwo, którego nie popełnił. Więzienie, do którego trafia, jest jednym z gorszych. Pełno w nim przemocy, apodyktycznych strażników, a więźniowie na każdym kroku pozbawiani są człowieczeństwa. Mimo tego udaje mu się znaleźć swoje miejsce w nowej rzeczywistości, wraz z grupą zapoznanych tam mężczyzn, którzy okazują się być w gruncie rzeczy dobrymi ludźmi.
Sześć nominacji do Oscara piechotą nie chodzi, a Mancheser by the Sea za każdym razem jest dla mnie emocjonalnym rollercoasterem. Jego ujmująca historia, aktorskie kreacje i wspaniałe ujęcia sprawiają, że spośród wymienionych na liście smutnych filmów, to właśnie on zasługuje na pierwsze miejsce. Główny bohater, Lee Chandler, po śmierci swojego brata musi zająć się osieroconym bratankiem. To popycha go do powrotu w rodzinne strony- do znienawidzonego Manchesteru. Tam wbrew własnej woli mierzy się z nieprzepracowaną przeszłością, która nieunikniona powraca do niego w każdym aspekcie życia. Manchester by the Sea przechodzi z nieco weselszych, do coraz cięższych tonów, kiedy to widz odkrywa losy Lee i obserwuje jego rozwijającą się relację z bratankiem.
Nasza dzisiejsza bohaterka za dwa dni, 11 grudnia, będzie świętować swoje 29. urodziny. Hailee Steinfeld przyszła na świat w Los Angeles w Kalifornii i już od najmłodszych lat starała się zaistnieć w branży filmowej.
