Przemoc, mafia, narkotyki, brudne interesy – to ich chleb powszedni. Gdzie się pojawią, tam sieją strach. Jedni są honorowi, pełni szacunku, dbający o własną rodzinę, inni są pozbawionymi jakiegokolwiek kodeksu moralnego szaleńcami. Jedni chodzą na co dzień w uszytych na miarę garniturach, drudzy z kolei bujają się po ulicy w dresie. Różne są oblicza gangsterów i kinematografia obdarzyła nas ich niezliczoną ilością. Wybraliśmy 30 najlepszych naszym zdaniem filmów gangsterskich, które z całą pewnością warto znać. Zaczynamy!
Ranking przedstawiający najlepsze filmy gangsterskie w historii otwiera Legend. Film Briana Hedgelanda może nie jest dziełem tak kultowym, jak inne pozycje w tym zestawieniu, ale ma on kilka atrybutów, które przekonały nas, żeby go tutaj umieścić. Jednym z nich jest z całą pewnością genialna, podwójna kreacja Toma Hardy’ego wcielającego się tutaj w rządzących londyńskim półświatkiem braci Kray. Było to dla niego niewątpliwie niełatwe zadanie, gdyż poza wyglądem bohaterowie mało mają ze sobą wspólnego, a poradził sobie z nim brawurowo, pokazując znowu swój świetny aktorski warsztat. Kolejnymi dobrymi cechami tego obrazu są świetna muzyka i bardzo dobre przeniesienie na ekran klimatu lat 50. i 60. ubiegłego wieku. Nie brak tutaj również humorystycznych scen, dzięki czemu film ten ogląda się z jeszcze większą przyjemnością. Całość niestety psuje zbytnie skupienie się twórców na wątku lovestory, ale mimo tego i tak warto po Legend sięgnąć.
https://www.youtube.com/watch?v=yI3v6KfR9Mw
Najmłodsza pozycja w naszym zestawieniu, bowiem do kin trafiła zaledwie rok temu. Jej bohaterem jest trzęsący Bostonem latach 1970-1990, demoniczny Jimmy Withey Bulger. Zręcznie wykorzystując umowę ze znajomym z FBI pnie się na szczyt mafijnego świata, zostając głównym graczem. Jest to film oparty na prawdziwej historii, zakończonej prawdziwym skandalem, miał więc potencjał na zrównanie się z klasykami gatunku. Kolejny już raz na ekranie mamy okazję zobaczyć Johnny’ego Deppa ukrytego za przedziwną charakteryzacją, ale nie przeszkadza ona aktorowi w byciu najjaśniejszym punktem obrazu Scotta Coopera. W końcu widzimy, że nie mamy do czynienia z n-tą już wariacją Kapitana Jacka Sparrowa, co przywraca nam jakąkolwiek wiarę w Deppa, którego, jak widać, stać zdecydowanie na więcej. Film jest klimatyczny, brutalny, eksploatuje doskonale całe zło tkwiące w głównym bohaterze. Zabrakło mu jednak, tego czegoś, co posiadają pozycje na najwyższych miejscach naszego rankingu.
https://www.youtube.com/watch?v=R_F-lVhSfx8
Historia o spotkaniu na swej drodze „odpowiednich” ludzi i powolnym pięciu się na szczyt gangsterskiej piramidy doczekała się również swego godnego przedstawiciela nad Tamizą. I to właśnie ze względu na ulokowanie filmu wśród londyńskich ulic, klubów i stadionów należy szczególnie zainteresować się tą produkcją. Gdzie indziej bowiem będziemy mogli zakosztować charakterystycznego cockney’a w tak ekstremalnym wydaniu? Fakt ten znacząco wpływa na odbiór dzieła, zdecydowanie wpływając na jego oryginalność. Nie zapominajmy także o sporej dawce przemocy ufundowanej nam przez filmowców, co tylko oddaje bezpośredniość z jaką mafia (nie tylko brytyjska) zwykła traktować przedmioty swego zainteresowania. Uważaliście, że nasi lokalni chuligani są problemem? W takim razie nie widzieliście ich brytyjskich odpowiedników!
https://www.youtube.com/watch?v=Li0sW8P3N-c
Ranking dotyczący filmów gangsterskich nie mógł się obejść bez produkcji dotyczącej Yakuzy. Choć w tym wypadku należy raczej stwierdzić „bez produkcji dotyczącej tradycji i wartości Yakuzy”. Te bowiem zostają zaszczepione gangowi kalifornijskich dilerów narkotykowych przez głównego bohatera Yamamoto. Reżyser (i odtwórca wspomnianej roli) Takeshi Kitano nie poszedł na skróty i ukazuje wszystkie najważniejsze obrzędy japońskiej mafii wraz z godnym jej okrucieństwem. Film obfituje bowiem w hektolitry krwi, co powinno zadowolić niejednego zwolennika kategorii wiekowej R. Nie jest to jednak zabieg czysto „scenograficzny”, a próba ukazania brutalności związanej z tym nielegalnym procederem. Do tego otrzymujemy także całkiem zgrabnie napisaną historię o „potędze braterstwa”, która w rękach złej osoby mogłaby skończyć jako ckliwa bajeczka dla niedzielnych widzów.
https://www.youtube.com/watch?v=NIGH6d5VVi8
Na fali popularności filmów Bollywood, Farhan Akhtar stworzył dwie produkcje gangsterskie, które otwarcie można nazwać godnymi rywalami superprodukcji Hollywood. Twórca jest przede wszystkim aktorem, zatem na stołku reżysera zasiada tylko wtedy, gdy czuje potrzebę wyłożenia konkretnego tematu. Oznacza to, że jego dzieła powinny odznaczać się dużą dozą oryginalności i indywidualności. Tezę tą potwierdza Don oraz jego kontynuacja z 2011 roku. Oba te filmy koncentrowały się na osobie tytułowego Dona (jakże przewrotne to imię), zmagającego się z wymiarem sprawiedliwości oraz „biznesowymi rywalami”. Na pierwszy rzut oka wydaje się zatem, iż nic szczególnego, poza przeniesieniem akcji do południowej Azji, nie przytrafiło się Akhtarowi. Nic bardziej mylnego! Pierwsza część obfituje w twisty fabularne, które po dzień dzisiejszy wspominane są przez widzów z rozrzewnieniem, natomiast struktura drugiej odsłony, choć bardziej klasyczna, nadal raczy nas orientalizmem przedstawionej sytuacji i niejednokrotnie potrafi zaskoczyć. Produkcje wiele zawdzięczają również bezpośredniej grze Shaha Rukha Khana, na stałe przypisując do jego osoby wizerunek przebiegłego, acz uroczego zarazem Dona.
https://www.youtube.com/watch?v=_cJRiAfr2PE
Zobacz również: TOP 30: Najlepsze filmy akcji w historii!
miał byc 30