TOP 10. Seriale telewizyjne, które oglądalność zawdzięczają kobiecym piersiom

W odniesieniu do telewizji nie używa się już słów takich jak „pruderyjność” czy „wstyd”. O tym, że mały ekran zdominowany jest przez seks i przemoc, wiemy wszyscy – wystarczy minimum naszej uwagi. Są jednak pozycje, które swój telewizyjny żywot zawdzięczają wyłącznie łamaniu barier przyzwoitości. Porzućmy przemoc i skupmy się na samym tylko związku erotyki i jedenastej muzy. W Wasze OCZY oddajemy zestawienie seriali, które – można by odnieść wrażenie – na antenie utrzymały się tylko lub głównie za sprawą często goszczących w kadrze nagich aktorek. Jeśli uważacie, że któryś tytuł pominęliśmy, śmiało możecie dopisać się do tego przyziemnego notowania w komentarzach!

10. „V.I.P.” – lata emisji: 1998-2002; 4 sezony

Rozpoczynając, porywamy się na największy kaliber. Każdy projekt podpisany nazwiskiem Pameli Anderson zaistniał w znacznej mierze dzięki rozmiarowi jej biustu. Jednak to telewizyjny przebój „V.I.P.” bez reszty ten atut… wydoił. W latach 1998-2002 nadano blisko dziewięćdziesiąt odcinków serialu i nie chce się nam wierzyć, by powodem tego był jego inteligentny scenariusz lub światłe przesłanie, płynące z ekranu. „V.I.P.” to serial, w którym Anderson – jako pseudobodyguard znanych i lubianych – walczy z przestępczością, paradując z kusych strojach. W listopadzie 2001 roku sukces produkcji przypieczętowała wydana na PlayStation gra, oparta na głównym „wątku fabularnym”.

9. „Satysfakcja” – lata emisji: 2007-2010; 3 sezony

Serial o pracy ekskluzywnych prostytutek z Melbourne, na tyle górnolotny, że w Polsce emitowany przez stację TVN Style.

8. „Rzym” – lata emisji: 2005-2007; 2 sezony

„Rzym”, choć brzmi niewinnie, także dał poznać się jako tytuł erotyczny. Przesycony seksem materiał nie raz trafiał pod nożyce cenzorów. Reżyser Michael Apted przyznał, że w zwierzęce instynkty odbiorców uderzał celowo – chciał, by serial mógł pochwalić się jak najlepszymi wynikami oglądalności. Niestety, nie mógł.

7. „Co-Ed Confindential” – lata emisji: 2007-2010; 4 sezony

Typ serialu, który bez pomocy rozebranych aktorek niewiele by osiągnął, a który z tym właśnie wsparciem doczekał się czterech sezonów. Zapomnianej dziś produkcji Cinemaxu nie wyróżniają żadne walory artystyczne. Napisać o niej, że jest erotycznym remakiem „Menażerii” Johna Landisa (co nie jest, niestety, żartem), to napisać o niej wszystko.

6. „Nagi patrol” – lata emisji: 2000-2002; 3 sezony

FX, nim doczekał się takich hitów jak „American Horror Story” czy „Synowie Anarchii”, raczył widzów dość niewybredną ramówką. Wśród produkcji niskich lotów, oryginalnie zaaranżowanych przez stację, najbardziej skupia na sobie uwagę „Nagi patrol” (przez Polaków niezbyt bystro przetłumaczony z anglojęzycznego „Son of a Beach”). Jest tu wszystko, co wpisuje się w definicję złego smaku: kloaczny humor, eksploatacja kobiecego ciała (i kobiety w ogóle), wszechobecny rasizm oraz homofobia. Serial nie sprawdza się ani jako telewizyjne indywiduum, ani jako parodia „Słonecznego patrolu”, który sam przecież tak bardzo przemodelował małoekranowe wartości, że nosił cechy absurdu. Jeśliby jednak przymknąć oko na brak kultury Timothy’ego Stacka, można czerpać z emisji kolejnych odcinków przyjemność – tę najbardziej pospolitą. Pomocny okaże się w tym filuterny tercet: Jaime Bergman, Leila Arcieri i Amy Weber.

5. „Pamiętnik Czerwonego Pantofelka” – lata emisji: 1992-1997; 5 sezonów

Jakieś pytania?

4. „Californication” – lata emisji: 2007-2014; 7 sezonów

Oto przykład serialu, który na przestrzeni lat zwyczajnie się wypalił. Początkowo losom Hanka Moody’ego (David Duchovny), alko- i seksoholika o ambicjach pisarskich, mogliśmy przyglądać się z zainteresowaniem. Orzeźwiająca tematyka, ryzykowny scenariusz, dziarska kreacja pierwszoplanowa – wszystko to miało prawo widza oczarować. Gdy twórcy odsłonili wszystkie swoje karty, „Californication” zaczął popadać w ruinę. Pozakadrowe problemy osobiste Duchovny’ego zaczęły dawać się we znaki, wskutek czego jego zblazowana rola nabrała cech autentycznych. Pomocne miały okazać się w wyciąganiu serialu z tarapatów goszczące raz po raz na planie nagie aktorki. Czy pomogły – oceńcie sami.

3. „Czysta krew” – lata emisji: 2008-2014; 7 sezonów

Alan Ball to jeden z mistrzów współczesnej telewizji i wszyscy wiemy, że stać go na więcej niż wieloletnią produkcję serialu tak tandetnego jak „Czysta krew”. Po rozczarowującym siódmym sezonie przywiędła produkcja została zdjęta z ekranu HBO. W trakcie siedmiu lat emisji serial dał się poznać jako przeładowany seksem. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że mocno rozbudowanym wątkom erotycznym nie towarzyszyły najczęściej żadne inne „wartości”. Serial już w zamyśle twórcy kiełkował jako kampowy. Z kiczem autor fenomenalnych „Sześciu stóp pod ziemią” ostatecznie ostro jednak przeholował. Niejeden widz dostrzegł w „Czystej krwi” kompletny gniot i w pełni stracił wiarę w dobre imię HBO.

2. „Dwie spłukane dziewczyny” – lata emisji: od 2011 do teraz; 5 sezonów

Skoro tytułowe bohaterki są spłukane, czy mogą wreszcie zamknąć swoją nieszczęsną budkę z babeczkami? „Nagi patrol” mógł gorszyć niewybrednym humorem, „Dwie spłukane lafiryndy” sprawiają natomiast, że widownia ma ochotę zapaść się pod ziemię z zażenowania. Gagi w CBS-owskim sitcomie są tak leniwe, tak amatorskie i wtórne, wreszcie tak rakotwórcze, że serial już dawno powinien był wypaść z ramówki. Tak się jednak nie stało, a nijak nieśmieszne perypetie Max i Caroline dobijają powoli do szóstego sezonu (nie wierzę, że takowy nie powstanie). W pisanych na kolanie odcinkach „2 Broke Girls” obrywa się każdemu: Polakom-cebulakom, brudnym Ukraińcom, chytrym Żydom, zniewieściałym gejom. Sitcom zieje nienawiścią i wyciąga ze swoich antypatycznych bohaterów to, co w ludziach najgorsze. WIELKIE piersi Kat Dennings niewiele mogą tu pomóc.

1. „Słoneczny patrol” – lata emisji: 1989-2001; 11 sezonów

Nie przewidziało Wam się. „Słoneczny patrol” doczekał się w sumie jedenastu sezonów, z których dwa przeniosły akcję z Kalifornii na Hawaje. Co ciekawe, po pierwszym sezonie serial anulowano – plasował się on wówczas daleko poza pierwszą pięćdziesiątką najchętniej oglądanych pozycji. Za sprawą magii telewizji „Patrol” przywrócono jednak, by rozpalać nim do czerwoności mężczyzn i kobiety. Jego popularność rosła, a do ról kolejnych seksownych ratowniczek zatrudniono coraz lepiej „wyposażone” aktorki. Kulminacyjny moment przyszedł w 1992 roku, gdy wspomniana już wyżej Pamela Anderson otrzymała angaż do roli C. J. Paker. Anderson urosła do rangi seksbomby, „Baywatch” okrzyknięto natomiast jako popkulturowy fenomen. Do jego osobliwej renomy nawiązano nawet w niemniej fenomenalnych „Przyjaciołach” – „Baywatch” to jeden z ulubionych seriali Joeya i Chandlera. W odróżnieniu od wielu pozycji figurujących na niniejszej liście, „Słoneczny patrol” był produkcją, w której epatowanie (tanim) seksem wiązało się z podstawowymi założeniami współtwórców.

Zobacz również: TOP 10: Powroty seriali, na które liczymy