„Pianista” – Ciekawostka

Autor: Patryk Supeł 3 lutego 2016

Sam Roman Polański doświadczył Holocaustu. Jego rodzice zostali wysłani do dwóch różnych obozów koncentracyjnych: ojciec do Mauthausen-Gusen w Austrii, gdzie przeżył wojnę, natomiast matka do Auschwitz, gdzie została zamordowana.
Daniel Szpilman, prawdziwy wnuk Władysława Szpilmana, gra rolę chłopca w getcie (pierw na rynku, a później ponownie na Umschlagplatz).
Reżyser Roman Polański uważa „Pianistę” za jego najlepszy film. W jednym z wywiadów z reżyserem, kiedy Polański został zapytany, który ze swoich filmów uważa za doskonale zrobiony i nie zmieniłby w nim nic, gdyby mógł, Roman podał właśnie powyższy tytuł obrazu.
Adrien Brody, przygotowując się do roli, nauczył się gry na pianinie.

the-pianist-3

Na castingu w Londynie przesłuchano ponad 1400 aktorów ubiegających się o rolę Władysława Szpilmana. Niezadowolony reżyser poprosił o udział Adriena Brody’ego, widząc w nim godnego aktora do tej roli podczas spotkania w Paryżu, gdzie aktor grał w „Aferze naszyjnikowej”.
W tamtym czasie Adrien Brody stała się najmłodszą osobą, która wygrała Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego – gdy zdobył statuetkę, miał 29 lat.
Film oparty jest na wspomnieniach Władysława Szpilmana. Reżyser Roman Polański próbował zrobić film jak najbardziej wierny adaptacji, inspirując się czasem wydarzeniami, których on sam doświadczył, gdy był chłopcem w czasie wojny. Przykładem jest scena, w której Szpilman zostaje ocalony z transportu do obozu i policjant mówi mu: „Nie biegnij!”. Zostało to zainspirowane podobnym wydarzeniem z życia Polańskiego.
Lew Rywin miał początkowo grać „kupca z monetami”, który ucisza Szpilmana w restauracji. Jednak ze względu na nieoczekiwaną opaleniznę Rywina rolę powierzono Zbigniewowi Zamachowskiemu.
„Pianista” to pierwszy film w historii, który dostał francuskiego Cesara dla najlepszego filmu, a nie ma w nim ani jednego słowa po francusku.

Pianist-FINAL

Postacią graną przez Thomasa Kretschmanna był kapitan Wilhelm Hosenfeld, który, wraz z Oskarem Schindlerem, dzieli rzadkie wyróżnienie otrzymania medalu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata od ludności żydowskiej. Prawdziwy Hosenfeld zmarł w niewoli sowieckiej w 1952 roku, prawdopodobnie w wyniku tortur przez władze rosyjskie, którzy posądzali go za odpowiedzialnego za zbrodnie wojenne. Prawdziwy Szpilman nie znał prawdziwego nazwiska i losu kapitana, aż do 1951 roku, kiedy starał się go uratować przed śmiercią, niestety bez skutku.
Aby lepiej wczuć się w rolę człowieka „niepotrzebującego niczego”, Adrien Brody sprzedał samochód i nie oglądał telewizji, podobno także pozbył się swojego mieszkania.
Steven Spielberg początkowo chciał, by to Roman Polański wyreżyserował „Listę Schindlera”(1993), ale w owym czasie był to zbyt wstrząsający temat dla Polańskiego.
Adrien Brody, odgrywając swoją rolę, schudł 14 kilogramów. Przez sześć tygodni jadł dziennie: dwa gotowane jajka i zieloną herbatę na śniadanie, małego kurczaka na lunch oraz mały kawałek ryby lub kurczaka i gotowane na parze warzywa na obiad. Warto wspomnieć. że na początku aktor ważył 73 kg.

W czasie szukania plenerów w Krakowie, Roman Polański spotkał mężczyznę, który pomógł rodzinie Polańskiego przetrwać wojnę.
Adrien Brody był przekonany, że nie ma szans na zdobycie Oscara dla Najlepszego Aktora, i powiedział nominowanemu koledze Michaelowi Caine’owi, że nie pomyślał, co powiedzieć, bo był pewien, że nie będzie na podium.
Nazwisko Szpilman brzmi w języku niemieckim jak „Spielmann” – muzyk, grajek. Jednak tylko Kapitan Hosenfeld spostrzega, że to dobre nazwisko dla pianisty.
Roman Polański podłożył głos pod postać mężczyzny czekającego na skrzyżowaniu, który skarży się na budowę ulicy dla Aryjczyków w gettcie.
Warto zauważyć, jak autor zdjęć, Paweł Edelman, powoli wysysa kolor ze wszystkich scen, jak film postępuje z kolejnymi wydarzeniami i zaznacza pogorszenie miasta i samego Szpilmana.

roman polanski a film memoir bouzereau3_6390591

Roman Polański początkowo chciał Josepha Fiennesa (młodszy brat aktora Ralpha Fiennesa) do roli, jednak aktor był w tym czasie zobowiązany do pracy w teatrze.
Film był w pre-produkcji, gdy prawdziwy Władysław Szpilman zmarł.
W obrazie większość Niemców mówi „du”, gdy zwracają się do Żydów, co oczywiście odzwierciedla ich stosunek. Jednak kapitan Hosenfeld, który pomaga Szpilmanowi, zawsze używa formalnego zwrotu „Sie”, ze względu na osobiste odczucia.
Panowie Roman Polański i Ronald Harwood, tworząc jeszcze film, usiedli i przez wiele godzin oglądali autentyczne materiały filmowe nakręcone przez Niemców w czasie wojny. Obaj mężczyźni byli zszokowani, jak zorganizowane było nagranie, które zostało celowo zaprojektowane tak, aby wywołać najbardziej uderzający efekt.

pianist