Tramwaj zwany pożądaniem – Ciekawostki

• Reżyser Elia Kazan ściśle współpracował ze scenografami, by stworzyć autentycznie brudną i obskurną dzielnicę oraz mieszkanie Kowalskich. Na potrzeby filmu, zbudowano także mieszkanie Kowalskiego z ruchowymi ścianami, tak, aby każde kolejne sceny ukazywały szaleństwo Blanche. Ruchome ściany miały powodować poczucie zagrożenia i zwiększyć sugestię rosnącej klaustrofobii bohaterki.
• Sztukę Tramwaj zwany pożądaniem napisał w 1947 r. Tennessee Williams jeden z najważniejszych dramatopisarzy XX wieku.
• Vivien Leigh, która w czasie kręcenia filmu miała 36 lat, była postarzana do roli DuBois.
• Vivien Leigh początkowo sądziła, że Marlon Brando jest sztuczny i nienaturalny, natomiast Brando myślał, że Leighi jest wyniosłą i sztywną osobą, z typowo brytyjskimi manierami. Aktorzy jednak szybko się zaprzyjaźnili.

• Dziewięciu członków oryginalnej obsady sztuki pt. Tramwaj zwany pożądaniem wystawianej w teatrze na Broadway’u (Marlon Brando, Kim Hunter, Karl Malden, Rudy Bond, Nick Dennis, Peg Hillias Richard Garrick, Ann Dere i Edna Thomas) powtórzyło swoje role w filmie. Była to bardzo nietypowa decyzja jak na tamte, ale również te czasy, gdzie oryginalna obsada danej sztuki jest często całkowicie zastępowana przy produkcji filmowej.
• Kompozytor Alex North napisał i nagrał pierwszą w historii zorientowaną na jazz ścieżkę dla obrazu dramatycznego. Stało się to zasłużonym krokiem milowy w historii muzyki filmowej i utorował drogę dla wielu jazzowym ścieżek filmowych.
• Jest to drugi film Marlona Brando.
• Istniało małe powiązanie między Vivien Leigh, a graną przez nią Blanche DuBois. Aktorka w prawdziwym życiu cierpiała na chorobę afektywną dwubiegunową, przy czym grana przez nią bohaterka popadała w obłęd.

• Aktor Mickey Kuhn, który miał 18 lat, kiedy kecono filmy, jest obecnie jedynym żyjącym członek obsady tego filmu.
• W 1951 r. był to jeden z pięciu największych filmowych hitów.
• Niezależny producent Charles Feldman kupił prawa ekranowe do nagrodzonej Pulitzerem sztuce Tennessee Williamsa. Następnie zabrał ją do Darryla F. Zanucka, ówczesnego szefa wytwórni 20th Century Fox z propozycją zekranizowania jej. Zanuck wyraził pierw zainteresowanie projektem, jednak odmówił, sądząc, że cenzura ogołoci całe znaczenie sztuki. Kolejno Feldman udał się z pomysłem do studia Warner Bros., które ostatecznie wyprodukowało film, który okazał się hitem jak na tamte czasy.
• W ramach ciekawostki warto wspomnieć, że Darryl F. Zanuck w 1931 r. był szefem produkcji w Warner Bros., jednak postanowił założyć wraz z Josephem Schenckiem i Williamem Goetzem studio Twentieth Century Pictures. Cztery lata później wykupił studia Williama Foxa i przekształcił je w obecnie znane studio 20th Century Fox.

• Tramwaj zwany pożądaniem jest jednym z dwóch filmów, któremu zostały przyznane trzy Oscary za aktorstwo (Najlepsza aktorka pierwszoplanowa Vivien Leigh, Najlepszy aktor drugoplanowy Karl Malden, Najlepsza aktorka drugoplanowa Kim Hunter), innym obrazem jest Sieć (1976) Sidneya Lumeta (Najlepszy aktor pierwszoplanowy Peter Finch, Najlepsza aktorka pierwszoplanowa Faye Dunaway, Najlepsza aktorka drugoplanowa Beatrice Straight). Chociaż obie produkcje były nominowane do Oscara dla Najlepszego filmu, to żaden z nich nie zdobył nagrody.
• Była to pierwsza współpraca Elii Kazany z Tennessee Williamsaem.
• Joan Fontaine była rozważana do obsadzenia w roli Stelli.
• Aby przygotować się do roli Stanleya Kowalskiego, Marlon Brando rozpoczął codzienne treningi w lokalnej siłowni, tak by rozbudować swoją klatkę, barki, plecy oraz bicepsy. Przed wystąpieniem w tym filmie, aktor nie był bowiem znany z obiecującej muskulatury i kiedy Truman Capote po raz pierwszy zobaczył transformację Brando, powiedział: To tak, jakby obca głowa została dołączona do krzepkiego ciała, podobnie jak w niektórych podrabianych zdjęciach.

• Anne Baxter była bardzo poważnie brana pod uwagę do roli Stelli w reżyserii Elii Kazany.
• Film jest uważany za jeden z piętnastu filmów, które zmieniły amerykańskie kino.
• Ponieważ w tamtym okresie cenzura filmowa działała rygorystycznie (była to m.in. zasługa protestów środowisk katolickich), zdecydowano się wyciąć kilka ważnych scen z punktu widzenia opowiadanej fabuły (m.in. scenę gwałtu na jednej z bohaterek). Łącznie wycięto 4 minuty z obrazu, które ujrzały światło dzienne w 1993 r., przy okazji udostępnienia na rynku filmu na kasetach VHS.
• Film kręcono między sierpniem a październikiem 1950 roku.

• W czasie i miejscu, gdzie kręcono film, jeżdżące tramwaje zamieniono na autobusy. Jednak twórcy dogadali się z władzami miasta i sprowadzono tramwaj o nazwie Pożądanie, który można zaobserwować w scenie otwarcia filmu, kiedy Blanche przybywa do miasta.
• Marlon Brando dostał za swoją pracę wynagrodzenie w wysokości 75.000 tys. dolarów. Sam styl aktorski, który Brando zaprezentował widzom, okrzyknięto rewolucyjną rzeczą w Hollywood.
• Vivien Leigh otrzymał wynagrodzenie wynoszące 100,000 tys. dolarów, czyniąc ją najlepiej opłacaną aktorką na tamta chwilę.
• Zdaniem Amerykańskiego Instytutu Filmowego filmowy cytat Stella! Hey, Stella! znalazł się w rankingu 100 największych filmowych cytatów wszech czasów, zajmując 45 miejsce.

https://www.youtube.com/watch?v=kYA9hvcLekg

• Na planie dochodziło do starć między Vivien Leigh i innymi członkami obsady. Aktorka była jedną z ważniejszych członków obsady niepochodzących z produkcji Broadway’owskich, Leigh była klasycznie wykształconą aktorką, podczas gdy większość obsady uczyła się „Metodą Stanisławskiego”. Mimo to Leigh była zdeterminowana, by stworzyć dobry film i doskonałą kreację. Aktorka podobno nie mogła codziennie doczekać się, aby dostać się na plan zdjęciowy i często jako ostatnia opuszczała plan filmowy.
• John Garfield odrzucił rolę Stanleya Kowalskiego, bo nie chciał być przysłonięty żeńskimi rolami.
• W jednym z wywiadów Marlon Brando powiedział, że prywatnie nie cierpiał charakteru odgrywanej przez siebie postaci.

Źródło: imdb.com, youtube.com/movie clips / Ilustracja wprowadzenia: mat. prasowe