Początkowo w tym rankingu mieliśmy nie uwzględniać wydarzeń z finałowego sezonu, którym ewidentnie nie jesteśmy usatysfakcjonowani, jednakże ostatecznie stwierdziliśmy, że umieścimy w niej choćby scenę zabójstwa Nocnego Króla. Pamiętacie, jak od pierwszego sezonu bohaterowie ochoczo zapowiadali nadejście wielkiej zimy? No i po tych siedmiu sezonach w końcu nadeszła – największe zagrożenie Westeros, przeciwko któremu powinni się zebrać wszyscy mieszkańcy, gdyż inaczej nie będzie komu rządzić. Wystarczył jednak jeden cios, żeby o całym tym cholerstwie można było zapomnieć. Zima zażegnana, można śmiało ruszać na Cersei, nie było tematu. Był to jeden z pierwszych gwoździ do trumny ostatniego sezonu i zarazem dość nieudany żart scenarzystów. (DD)
Jak się później okazuje Zabójstwo Nocnego Króla przez przyczajoną Aryę Stark nie było jedynym momentem tego sezonu, który zamiast opadu szczęki zaserwował nam opad rąk. Kolejnym fundamentem pod masę memów okazał się również zew krwi, który obudził się w Daenerys po zdobyciu Królewskiej Przystani. Choć można mówić, że szaleństwo smoczej królowej było budowane od sporego czasu, a w ostatnich odcinkach nawet bardzo i wynikłą z tego wszytskiego hekatombę niewiniątek ogląda się naprawdę dobrze, to zapewne wielu z nas w momencie rozpoczęcia szarży przez Daenerys wyrzuciło z siebie soczystą wiązankę. Jednakże nie była to wiązanka podziwu, lecz zażenowania kolejną nie do końca logiczną decyzją scenarzystów. (DD)
Bezapelacyjnie jeden z najbardziej szokujących momentów Gry o tron. Za każdym razem, gdy na ekranie widzieliśmy smoczą rozwałkę – serduszko zaczynało bić jakby szybciej. Gdy więc zwłoki Viseriona zostały wyciągnięte przez upiory na usługach Innych, w umysłach wszystkich fanów serialu zapaliła się czerwona lampka, napięcie powoli rosło. Gdy zaś niedługo później martwy smok otworzył niebieskie oczy – kurtyna upadła. Tak jak żuchwy obserwatorów widowiska… (MR)
Viserys od początku serii nie zjednał sobie wielu fanów. Nie powinno więc dziwić, że jego śmierć była tak… nie wstydźmy się tego przyznać – satysfakcjonująca! Utracjusz i tleniony próżniak, o fizjonomii równie mikrej co jego kręgosłup moralny, trafił szybko na kogoś z realną władzą, komu nie spodobało się jak księciunio grozi jego ukochanej. Szybko okazało się, że Viserys nazywający się smokiem, to nikt więcej jak podrabianiec, a nie prawdziwy Targaryen. Stopione złoto na jego głowie szybko zastyga. Tak jak i jego pozbawione już życia spojrzenie. (MR)
Kiedy Walder Frey rozkazuje swojej służącej zawezwać krewnych ona odpowiada Ależ oni już tu są, mój panie! Już wtedy mogliśmy się spodziewać, że będziemy mieli do czynienia z mocarną sceną! Krucjata zemsty Aryi Stark nabiera rozpędu, gdy otwiera ona tętnice szyjną starego Freya, uprzednio częstując go pasztecikami z jego własnych krewnych i paskudnym paznokciem pod subtelną warstwą ciasta… Pytanie – jak Starkówna przygotowała tą strawę?! Gorąca Bułka byłby dumny! (MR)
Lannisterowie raczej nie należą do rodzin mogących posłużyć za wzór… Już żona Tywina miała podobno sypiać z Targaryenem, Tywin przespał się z byłą swego syna, Tyrion to przez długi okres alkoholik nieradzący sobie z życiem, Joffrey – owoc kazirodczej miłości – to wykolejony sadysta. Koronnym przykładem jest jednak związek bliźniąt, Jaimiego i Cersei. Różne bywają rodzinne chwile – dla zwykłych ludzi to np. rodzinne zdjęcie z wakacji, zdjęcie ojca i syna ze wspólnego wędkowania. Dla Lannisterów to za mało, oni wolą uprawiać kazirodczy seks przy zwłokach swoich dzieci… (MR)
Sansa zostaje zmuszona do ślubu z Ramsayem Boltonem, który wcześniej wraz ze swoim ojcem przyczynił się do śmierci jej starszego brata oraz matki. Noc po przymusowym zamążpójściu, zaaranżowanym przez lorda Baelisha, to najbardziej traumatyczne wydarzenie w życiu Sansy. W komnatach Winterfell zostaje ona brutalnie zgwałcona. Co więcej, przygląda się temu przymuszony przez Ramsaya jej przybrany brat Theon, wcześniej okaleczony i wyniszczony psychicznie przez tego samego oprawcę. Zdarzenie to ma wielki wpływ na Sansę, o czym wspomina w ostatnim sezonie serialu. Scena mrożąca krew w żyłach. (MC)
Jaimie bardzo dotkliwie przekonuje się, że nie wszystko może załatwić złoto Lannisterów, a zuchwałość bywa zgubna. Wybitny szermierz Westeros, bożyszcze wielu młodych jak i dojrzalszych dziewcząt traci rękę, której pozbawiają go ludzie Boltonów (będąc jeszcze po stronie Starków). Jest to jednak początek jego wewnętrznej przemiany, zarodek pięknego procesu, który mogliśmy obserwować przez tak wiele sezonów. Wtedy rodzi się jednoręki Jaimie – człowiek honoru i pokory, który zawsze drzemał gdzieś w środku umiłowanego syna Tywina, doszedł do głosu pod wpływem osobistej straty. Przemiana postaci jednorękiego Lannistera to coś, czego nawet showrunnerzy nie dali rady schrzanić w ostatnim sezonie, mimo 4. odcinka. (MR)
Nikt nie lubi nekromantów – wiedzą to zwłaszcza fani uniwersum Heroes of Might and Magic. Ale nie o grach tutaj rozprawiamy! Nocny Król, wynaturzenie o ogromnej mocy kriomancji, nekromancji i sztuki wojennej, siał strach już nawet przed tym, jak ujrzeliśmy jego twarz. Gdy jednak najpierw przedarł się do ewakuowanego Hardhome, a następnie wskrzesił martwych Dzikich, zrobiło się naprawdę przerażająco i interesująco zarazem. Wyśrubowana, dopieszczona pokazówka z dedykacją dla Jona i świetny kadr dla nas, widzów. Ale dlaczego akurat dla Jona?… Ano tak, przecież się nie dowiemy, bo wątek Nocnego Króla został szybko ucięty…
Tyrion Lannister nie miał w życiu lekko. Nie dość, że urodził się karłem, pozbawiając przy tym życia własną matkę, nie dość, że z ojcem mu się nigdy nie układało i całe życie był przez niego poniżany, to jeszcze skazał go na śmierć za domniemane zabójstwo siostrzeńca. Co więcej w czasie procesu jego własna miłość zeznała przeciwko niemu i jak się później okazuje zdradziła go z jego ojcem. To już przelało czarę goryczy sprawiając, że w Tyrionie coś nieodwracalnie pękło zmuszając go do radykalnych czynów. Jak to mówią, Lannisterowie zawsze płacą swoje długi… (DD)
