Każdy z odcinków skupia się na innym aspekcie i miejscu w Polsce związanym z wojną. Pierwszy epizod opowiada o Ukraińskiej rodzinie, która została ulokowana w pewnym ośrodku wczasowym nad morzem. Ojciec rodziny walczy na wojnie, a tymczasem najmłodsi odkrywają polską szkołę.
Drugi epizod opowiada historię pewnego przygranicznego festiwalu kulturowego, który to pod koniec lutego zaangażował się w pomoc swoim sąsiadom zza wschodniej granicy. Jego główny organizator był nawet obecny na sali podczas premierowego pokazu najnowszej produkcji platformy Viaplay. Szczerze powiedziawszy jest to mój ulubiony odcinek z trzech, które dane mi było obejrzeć, ponieważ pokazuje, jak ludzie, którzy stracili cel w życiu, zyskują nowy (i to nie tylko Ukraińcy), a także jak organizacje czysto ludzkie wykorzystują swoje zdolności w pomocy innym. A dodatkowo sam też jestem fanem różnego typu festiwali i po prostu uważam, że owy materiał był bardzo ciekawy.
Ostatni zaprezentowany odcinek opowiadał o centrum pomocy uchodźcom do którego trafiali i nadal trafiają ludzie. Osoby, które straciły prawie wszystko, często też zdrowie. Za transport odpowiadał w nim pewien białoruski wolontariusz, który znany jest z malowania busów w symboliczne barwy. Przewozi on potrzebujących z dworca do centrum pomocy i nie tylko. W epizodzie tym jest również historia małżeństwa, które uciekło ze swojego kraju, a działania wojenne uszkodziły znacznie nogę jednego z nich.
Viaplay przygotowało 12 epizodów poświęconych tematowi wojny na Ukrainie. Nie skupiają się one jednak na działaniach wojennych, a na ludziach, pokrzywdzonych i pomagających. Tytuł produkcji, jak mówią twórcy nawiązuje do łacińskiej maksymy Człowiek człowiekowi wilkiem (łac. Homo homini lupus), ale modyfikuje ją na znacznie pozytywniejszy przekaz, paradoks objawienia ludzkiej dobroci w czasach wojny. Seria ma ukazać się również za granicą.
Ilustracja wprowadzenia: Viaplay
