Hrabstwo Harrow – Niezliczone duchy tom 1 – recenzja komiksu

Komiksowe horrory to wciąż rzadkość, a dobrych pozycji w tym gatunku można generalnie szukać ze świecą. Hrabstwo Harrow – Niezliczone duchy od Mucha Comics podejmuje rękawicę i ma zapełnić lukę po zakończonym już Fatale. Przygotujcie się na podróż pełną zjaw, wiedźm, leśnych potworów i innych widziadeł, które można spotkać w kniejach i ciemnych zagajnikach.

Pierwszy tom zaczyna się z przytupem. Mieszkańcy małej miejscowości w tytułowym hrabstwie dokonują samosądu na kobiecie podejrzanej o uprawianie czarnej magii. A czarownica, jak to czarownica, w chwili śmierci poprzysięga zemstę. Tuż po jej zgonie, w pniu drzewa, na którego gałęzi została powieszona i spalona, znaleziona zostaje mała dziewczynka. Adoptuje ją jeden z farmerów. Od tej dramatycznej chwili mija 18 lat. Emmy za moment stanie się dorosłą kobietą, a Harrow wydaje jej się coraz bardziej ciasne i zacofane. Ta skromna dziewczyna chciałaby poznawać wielki świat, jednak wokół niej zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Dziewczyna widzi tajemniczego chłopca, którego gadającą skórę (!) znajduje ukrytą w leśnych ostępach. Zaczyna też mieć styczność z duchami, a także wywierać mentalny wpływ na otaczających ją ludzi. Czy to znak, że czarownica odrodziła się w jej ciele?

Pierwszy tom zbiera zaledwie cztery zeszyty tej tajemniczej historii. Zapoznaje nas z Emmy i farmą, na której ta mieszka wraz z ojcem, a także przedstawia pierwsze koszmarne zjawy, które zapewne pojawią się na kadrach jeszcze niejeden raz. W jednej chwili spokojna, nieco introwertyczna dziewczyna staje się celem całej wioski, ale znajdzie też sojuszników, czasem bardzo niespodziewanych.

Za scenariusz komiksu odpowiada Cullen Bunn (w Polsce znany z komiksu Szósty rewolwer), ale trudno na razie oceniać jego pracę. Pierwszy tom to jedynie wprowadzenie, bardzo poprawnie i konsekwentnie prowadzone, ale jeszcze nie do końca zaskakujące. Sporo można natomiast powiedzieć o graficznym aspekcie komiksu. Ilustracje Tylera Crooka to wręcz forma malarska z użyciem akwareli. Widać to szczególnie w mrocznych, dziwacznych i niepokojących tłach i w koszmarnych projektach postaci. Tu groza miesza się z sielanką i do końca nie wiadomo, czego i kiedy się spodziewać. Kolory, utrzymane przeważnie w ciepłych barwach, gwarantują niesamowite widoki. Jakby w kontrze do tych elementów stoją twarze bohaterów – moim zdaniem zbyt mało szczegółowe, ale wystarczające do tego, by odmalować na nich proste emocje.

Album wzbogacony został o bardzo interesujące dodatki, szczególnie okładki i szkice koncepcyjne, pokazujące proces powstawania kolejnych postaci, okraszony humorystycznym komentarzem twórców. Uświadomi to czytelnikom ogrom pracy włożonej w stworzenie tego dzieła. Właściwie to autorzy nadal nad serią pracują – do tej pory w wydawnictwie Dark Horse Comics ukazało się 17 zeszytów, z zaplanowanych na ten moment dwudziestu.

Z przyjemnością poznam dalsze losy Emmy i hrabstwa Harrow, licząc, że jeszcze nie raz dam się zaskoczyć. Lekturę Hrabstwa Harrow mogę porównać do obcowania z klasykiem powieści gotyckiej, chociaż wyróżnia ją lekkość, z jaką została opowiedziana historia, podobnie jak oryginalne, tak rzadko spotykane w innych komiksach rysunki. Jeśli lubicie klimatyczne opowieści grozy, które mimo wszystko miewają też bardziej gwałtowne sceny – to jest propozycja dla Was.