TOP10: Marion Cotillard – najlepsze role

Lady Makbet, Edith Piaf, stręczycielka, niepełnosprawna treserka orek, pogrążona w depresji lub owładnięta obsesją zemsty kobieta: to zaledwie niektóre z ról, w jakie dotąd wcielała się diwa – już nie tylko francuskiego – współczesnego kina. W zeszłym tygodniu na ekranach polskich kin zagościł najnowszy film z jej udziałem, dziś przedstawiamy Wam subiektywny ranking dziesięciu najlepszych wcieleń zdobywczyni Oscara, jedynej i niepowtarzalnej Marion Cotillard.

10. Bardzo długie zaręczyny (2004), reż. Jean-Pierre Jeunet

Niewielka, ale za to jak zapadająca w rolę pamięć! Choć główną bohaterką filmu jest Mathilde Donnay (Audrey Tautou), to Cotillard najbardziej zapada widzowi w pamięć. Jej Tina Lombardi niczym modliszka uwodzi i morduje, robi to jednak w odwecie za śmierć ukochanego. Koniec końców jej nieszczęście i tragiczny los każą spojrzeć na nią przede wszystkim jak na ofiarę ze złamanym sercem, nie zimnokrwistą sprawczynię masakr. 

9. Nine – Dziewięć (2009), reż. Rob Marshall

Luisa Contini, żona sławnego i rozwiązłego reżysera jest cichutka jak mysz pod miotłą. Cierpliwie stoi w cieniu męża, z godnością znosi jego zdrady. Do czasu, aż granica zostaje przekroczona; wtedy wychodzi na scenę, wyzwolona (ale takżę zdesperowana) i pokazuje niewdzięcznikowi, co traci na własne życzenie. Prócz talentu aktorskiego Cotillard prezentuje tu również umiejętności wokalne i taneczne, równie imponujące. Nawet nieucharakteryzowana, w końcowych klipach z prób do – mimo wszystko, mocno średniego – musicalu, zachwyca jednoczesną drapieżnością i subtelnością oraz całkowitym oddaniem roli.

8. Incepcja (2010), reż. Christopher Nolan

Czekasz na pociąg… Dopóki widz nie poznaje historii kryjącej się za jej postawą, Mal sprawia wrażenie wyrafinowanej, bezwzględnej, zimnej. Tymczasem to kobieta, której umysł ukochany mąż skaził niedającą się wyplenić ideą; owładnięta nią, postradała zmysły. Po raz kolejny, ale w zupełnie inny sposób, w hollywoodzkiej, zrealizowanej z rozmachem produkcji Sci-Fi Cotillard potrafi wydobyć ze swojej postaci nieoczekiwaną intymność; pokazać zarówno jej odpychające, jak i budzące współczucie oblicze. 

7. Więzy krwi (2013), reż. Guillaume Canet

Monica, była żona wychodzącego na początku filmu z więzienia przestępcy (Clive Owen), doskonale wie, w jakiej rzeczywistości przyszło jej funkcjonować; potrafi się przystosować. Pali, wykłóca się o swoje, marnie wygląda, ale dopóki może, twardą ręką rządzi – żeby nie powiedzieć: trzęsie – powierzonym jej, sutenerskim biznesem. Zarówno grające w produkcji Mila Kunis, jak i Zoe Saldana od początku do końca pozostają w cieniu Cotillard; bijąca z niej na ekranie charyzma i hardość sprawiają, że choć Więzy krwi to historia skupiona wokół dwóch braci po przeciwnych stronach barykady, ilekroć na ekranie pojawia się Monica, trudno uwierzyć, by była ona wyłącznie dodatkiem do męskiego świata.

6. To tylko koniec świata (2016), reż. Xavier Dolan

Na tle sportretowanych w filmie członków dysfunkcyjnej rodziny w dużej mierze dzięki przelanej w postać naturalności, delikatności Catherine prezentuje się najnormalniej. Wzbudza zaufanie, sympatię, współczucie. Próbuje zachowywać się, jak należy; jednocześnie często się przejęzycza, plącze, przeprasza. Sceny, w których reżyser konfrontuje jej wrodzony spokój z wulkaniczną nerwowością męża (Vincent Cassel) czy te, w których akcentuje jej spostrzegawczość, wrażliwość, w których bohaterka Cotillard dochodzi do niemego porozumienia z postacią graną przez Ulliela, wachlarz emocji i myśli wyrażając przy pomocy mimiki czy spojrzeń, to bez wątpienia jedne z najlepszych w filmie.