Recenzja filmu Epoka Lodowcowa (2002)

Film pt. Epoka lodowcowa, w 2002 roku zapoczątkował serię, która do dziś doczekała się pięciu części. Rozpoczął również wspólną przygodę trójki indywidualistów, których niespodziewanie połączył los, sprawiając, że zwierzaki, które powinny być dla siebie przekąską na talerzu, stają się najlepszymi przyjaciółmi.

Obraz jest wspaniałą animacją, wypełnioną uroczymi, zabawnymi postaciami. Przenosi nas 20 tysięcy lat w przeszłość, do początków epoki lodowcowej, kiedy wszystkie zwierzęta migrują na południe, uciekając przed zlodowaceniem. Jednak jeden z mamutów, o imieniu Manfred na przekór wszystkim zagrożeniom zmierza w przeciwną stronę. Po drodze spotyka leniwca Sida, który został porzucony przez swoich krewnych. Gdy razem kroczą ku północy, znajdują osierocone niemowlę. Mamut i leniwiec postanawiają zwrócić je ludziom. Po drodze dołącza do nich tygrys szablozębny – Diego, który podstępem próbuje odebrać im malucha. Tak rozpoczyna się niesamowita podróż trójki zwierząt, między którymi tworzy się nieznana im dotąd więź.

Nasza trójka bohaterów jest bardzo dobrze nakreślona – każdy z nich wyróżnia się innym typem charakteru. Manfred, nazywany zdrobniale Mańkiem, jest trzeźwo myślącą „ostoją spokoju”, trudno wyprowadzić go z równowagi. Sid, to wygadany przodek leniwców, którego wszędzie jest pełno. Diego z kolei, to podstępny tygrys, jednak za wystającymi, ostrymi kłami i przenikliwym spojrzeniem kryje się tak naprawdę osobnik o dzielnym, szlachetnym i łagodnym sercu. Jednak największy show pokazał wiewiór, który w kolejnych częściach otrzymał większą rolę. Urocza, przesłodka wiewiórka, wydająca niesamowite odgłosy, próbuje zakopać żołędzia, jednak prześladujący ją pech, nie pozwala jej zaznać spokoju i przez całe swoje życie biega za swoim upragnionym jedzonkiem.

Chociaż fabuła filmu jest schematyczna i przewidywalna, oglądamy film z prawdziwą przyjemnością. Scenariusz jest pełen zabawnych, mądrych i inteligentnych dialogów, dzięki którym dorośli będą się tak samo dobrze się bawili jak ich pociechy.

Animacja komputerowa jest perfekcyjna poczynając od olbrzymich, majestatycznych gór lodowych, a kończąc na strukturze sierści i piór zwierząt. Nie zapominajmy jeszcze o świetnie dobranych głosach aktorów do polskiego dubbingu. Trzeba przyznać, że są znacznie lepsze niż ich amerykańskie odpowiedniki. Dzięki znakomitym barwom głosów polskich aktorów, każda z postaci została jeszcze lepiej nakreślona. Wojciech Malajkat użyczył głosu Mamutowi, a tygrysowi niepowtarzalny Piotr Fronczewski. Jednak na największe uznanie zasługuje Cezary Pazura, który zmienił tonację głosu  i sepleni, sprawiając, że jego postać – Sid jest jeszcze bardziej gapowaty i nieporadny. Film stworzony przez Chrisa Wedge’a, Michaela Berga, Michaela Wilsona i Petera Ackermana to niezapomniana przygoda dla całej rodziny, przygoda porywająca widzów do świata, kiedy na Ziemi pojawił się człowiek.

Ilustracja wprowadzenia: materiały prasowe