Polowanie – ścieżka dźwiękowa [Recenzja i odsłuch]

O duńskiej kinematografii można by napisać wiele. Jedni kojarzą ją z jedną z najlepszych szkół aktorskich na świecie, inni tylko ze wspaniałym Madsem Mikkelsenem (Casino Royale, Hannibal), a jeszcze inni zapewne z dosyć kontrowersyjnym reżyserem Larsem Von Trierem (Nimfomanka). O tym, że kondycja filmów rodem z tego skandynawskiego kraju ma się w dalszym ciągu dobrze, świadczy chociażby film z 2012 roku pt. Polowanie, będący duńsko-szwedzką kooperacją, ze wspomnianym przeze mnie Madsem Mikkelsenem w roli głównej. Film przedstawia historię Lucasa, który przez splot niefortunnych zdarzeń zostaje posądzony o skłonności pedofilskie. Mężczyzna musi walczyć o swoją niewinność, a ma przeciwko sobie praktycznie całe miasteczko w którym na co dzień mieszka. Inna sprawa, że wygląd Mikkelsena w tym filmie (fryzura i te okularki) tworzą z niego rasowego pedofila :). Nie odbiegając jednak dalej od głównego tematu tego cyklu przeglądów jakim jest ścieżka dźwiękowa, przyjrzę się bliżej oprawie muzycznej Polowania.

Reżyser filmu, Duńczyk Thomas Vinterberg powierzył zadanie skomponowania muzyki swojemu rodakowi Nikolajowi Egelundowi, z którym miał okazję już współpracować wcześniej nad aż pięcioma produkcjami. Kompozytor raczej mało znany szerszej publiczności, ale sądząc po dosyć bogatej filmografii zapewne jest dobrze kojarzony na swoim rodzimym podwórku. Oficjalny soundtrack Polowania składa się tylko z 7 utworów. Każdy posiada nazwę odpowiednio nawiązującą do scen z filmu. Co ciekawe, oglądając film, odniosłem wrażenie, że utworów jest więcej, a na pewno nie powiedziałbym, że jest ich tylko 7. Ścieżkę rozpoczyna track The Hunt Theme. Jest to bardzo przyjemny dla ucha utwór, będący zarazem głównym motywem przewodnim filmu, na którym w zasadzie opiera się cały film. Zaczyna się spokojnie, by w drugiej części pokazać już przysłowiowy „pazur”. W utworze słychać przede wszystkim gitarę i to ten instrument ma zdecydowanie wiodącą pozycję dla całej kompozycji. Gitarowe brzmienie, jest rozsądnym wyborem przy tego typu filmach. Można na własnej skórze odczuć chłodny skandynawski klimat oraz jakie dramatyczne emocje targają głównym bohaterem. Drugi z kolei utwór: Clara Makes Heart wprowadza trochę inny nastrój, na chwilę zapominamy o gitarze, a w zamian pojawiają się kojące dźwięki, które działają niezwykle uspokajająco i relaksacyjnie. Hunting to motyw przewodni w zmienionej wersji. Wyróżnić można jeszcze Arrival Manor House i utwór zwieńczający kompozycję zatytułowany po prostu The End. Pozostałe utwory, czyli Supermarket i Dog’s Funeral zdecydowanie nie nadają się do odsłuchu poza wyświetlanym obrazem. Mało przyjemne dźwięki, które w filmie owszem pomagają budować napięcie, przy tzw. „suchym odsłuchu” niesamowicie drażnią. Często się zastanawiam jaki jest sens dodawania do oficjalnych soundtracków tego typu „potworków”. Widocznie mają i one swoje grono odbiorców do których ja jednak nie należę.

Ścieżka dźwiękowa do Polowania jest poprawna, nie jest to oczywiście żadna rewelacja, ale rolę swoją niewątpliwie spełniła. Płynnie komponuje się z wydarzeniami wyświetlanymi na ekranie. Można się czepiać, że kompozytor specjalnie się nie napracował tworząc tylko 7 utworów do tej produkcji, ale jak wspomniałem wcześniej, oglądając film tego się nie odczuwa. Minusem są na pewno te dziwne utwory, których odsłuch bez obrazu jest naprawdę „ciężkostrawny” dla uszu. Ciekawostką jest, że muzyka z Polowania została doceniona poprzez nominację do nagród Duńskiej Akademii Filmowej – Robertów, będącej odpowiednikiem amerykańskich Oscarów.

Ocena: 60/100