„Zwierzogród” – recenzja nowej animacji Disneya!

Zwierzęca utopia

Z całą pewnością wiele osób w naszym kraju zwróciło uwagę na „Zwierzogród” dzięki zawartej w dużej części w zwiastunie scenie z leniwcami. Z pewnością podobieństwa do polskich urzędników były niezamierzonym skutkiem zabiegów twórców, co nie zmienia faktu, iż istotnie trafiają w punkt. Nowa bajka Disneya to jednak nie tylko te parę świetnych minut. To jedna z najciekawszych animowanych pozycji ostatnich lat, która w dodatku pod względem samego pomysłu ustępuje chyba tylko „W głowie się nie mieści”.

Główną bohaterką „Zwierzogrodu” jest Judy Hops, pierwszy królik w policji wielkiego miasta zwierząt. Tytułowa metropolia jest miejscem, w którym każdy ma szanse na bycie, kim tylko zechce – niezależnie od tego, czy jest się drapieżnikiem czy nie. Przynajmniej w teorii, o czym przyjdzie się jeszcze Judy boleśnie przekonać, gdy na start zostanie parkingową. Los uśmiechnie się do niej, kiedy przypadkiem otrzyma szansę rozwikłania sprawy, na której złamał sobie zęby jej komisariat. Wraz z nieoczekiwanym sojusznikiem – lisem Nickiem Bajerem – będzie miała 48 godzin na rozwiązanie zadania. Inaczej wyleci z pracy i pożegna się z marzeniami.

https://www.youtube.com/watch?v=GxLXGoEFc8Q

Doprawdy, ze świecą szukać w animacjach tak rozbudowanej i skomplikowanej w swoich relacjach koncepcji, jaką jest tytułowy Zwierzogród. Imponujące, multigatunkowe miasto jest dostosowane do potrzeb każdego zwierzęcia – od myszy aż po żyrafę. Wszelki sprzęt codziennego użytku (a nawet całe dzielnice!) jest specjalnie dopasowane do wymiarów i preferencji danego gatunku. Sama struktura społeczna Zwierzogrodu oraz wszelkie problemy z nią związane także są dalece bardziej skomplikowane od standardowych filmów dla dzieci. Oprócz wymienionego we wstępie zabawnego epizodu z leniwcami, jest wiele innych atrakcji.

Zaskakuje ilość nawiązań, a przede wszystkim wachlarz gatunków filmowych, jakie przewijają się przez animację. Mamy tutaj schemat młodej, pełnej zapału osoby, która konfrontuje swe marzenia z wielkim światem; są elementy filmu policyjnego, gangsterskiego, a nawet horroru. Zdrowo uśmiać można się przy scenach treningu w szkole policyjnej czy nawiązujących bezpośrednio do „Ojca chrzestnego” sekwencjach, gdy Judy i Nick spotykają szefa lokalnej mafii. Trzonem fabuły jest zaś zagadnienie związane z walką klas, w filmie przedstawione jako teoretyczna możliwość wykonywania każdego zajęcia, niezależnie od tego, o jakie zwierzę chodzi. Wszystko to zostaje ukazane nad wyraz realistycznie, nie szczędząc brutalnej rzeczywistości. Czasami nawet dochodzi do lekkiej przesady i co niektóre, pojedyncze sceny bywają nie do końca właściwe dla młodszych widzów, ewentualnie w zbyt dużym stopniu niezrozumiałe (jak np. wizyta u zwierzogrodzkich odpowiedników hippisów). Pochwalić z kolei należy jeszcze świetnie sportretowaną plejadę postaci, z Judy i Nickiem na czele (u nas znakomicie dubbingują ich Julia Kamińska i Paweł Domagała). Każda z nich perfekcyjnie wpasowuje się w stworzony świat.

Dzięki swojej konstrukcji „Zwierzogród” polecić można zarówno młodszym kinomanom, jak i tym starszym – ten argument można podkreślić znacznie mocniej niż u większej części pozostałych produkcji tego typu. Faktem jest, iż przyczyniło się to nieco do zmniejszenia atrakcyjności obrazu dla docelowej grupy. Biorąc jednak pod uwagę jakość całości – zarówno pod względem pomysłu, jak i realizacji – wiele mu to jej to nie ujmuje. Jeżeli więc macie dość kolejnych robionych na jedno kopyto animacji i niekończących się sequelów „Epoki lodowcowej”, „Zwierzogród” jest chyba najlepszą propozycją od dłuższego czasu.

Za seans dziękujemy: 

Ilustracja wprowadzenia/plakat: materiały prasowe